دعای زنی در راه که تنها می رفت

دعای زنی در راه که تنها می رفت

نویسنده: سیدعلی صالحی
ناشر: ابتکار نو
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 100
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 3

کیفیت : در حد نو ~ نو

مروری بر کتاب

خبر آوردند! شبی از ورای عجیب وحی و واژه خبر آوردند:
همه دریاهای دور و سینه ریز ستارگان شهریوری را به من داده اند،
تمام ثروت بی پایان آوازی از حوریان هوا،
از هوش نی، از نماز شنیدن و عطر مهتابی همان زنی که پیش از پرسیدن اسامی آسمان، گمش کردم.

آن شب شب هق هق آخرین پیامبر پروانه ها بود،
که بوسه با نانی از نور مطلق ماه آمدند
راهم را به جانب رازدارترین رسولان بی کتاب
بازگشودند، گفتند:
بس است دیگر ای دلداده ترین اولاد گریه ها!

ملائک بازمانده از حواس هفت سالگی هم می دانند
تو ترانه ها سروده ای... ددی
تو دریاها گریسته ای.. ددی
تو تاوان ها کشیده ای... ددی
دیگر تمام شد انتظار آن همه دیده آن همه دریغ