دشت ارژن + جای پا + چلچراغ ؛ سه کتاب در یک مجلد

دشت ارژن + جای پا + چلچراغ

نویسنده: سیمین بهبهانی
ناشر: زوار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 166 + 230 + 185
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1370 - دوره چاپ: 4 _ 2 

کیفیت : نو ؛ بر روی جلد اصلی با گالینگور صحافی شده

مروری بر کتاب 

دشت ارژن ؛ مجموعه‌ی اشعار 1360-1362

جای پا ؛ اشعار 1335 - 1325

چلچراغ ؛ مجموعه شعر 1336 - 1335

 ای باتو در آمیخته چون جان، تنم امشب
‌لعلت گل مرجان زده بر گردنم امشب ‌
مریم صفت از فیض تو-- ای نخل برومند! --
آبستن رسوایی فردا، منم امشب
‌ای خشکی پرهیز که جانم زتو فرسود!
روشن شودت چشم، که تر دامنم امشب ‌
مهتابی و پاشیده شدی در شب جانم
‌از پرتو لطف تو چنین روشنم امشب ‌
آن شمع فروزنده عشقم که برد رشک
‌پیراهن فانوس، به پیراهنم امشب ‌
گلبرگ نیم، شبنم یک بوسه بسم نیست ‌
رگبار پسندم، که زگل خرمنم امشب
‌آتش نه، زنی گرم تر از آتشم ای دوست!
تنها نه به صورت که به معنی زنم امشب ‌
پیمانۀ سیمین تنم، پر می عشق است ‌
زنهار از این باده، که مرد افکنم امشب!. . .

سیمین بهبهانی فرزند عباس خلیلی (شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) است. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند.

مادر سیمین بهبهانی نیز از شاعران زمان خود بود و بنابر این سیمین در محیطی ادبی به دنیا آمد و رشد یافت. او در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، حال آنکه در رشته ادبیات نیز قبول شده بود.در همان دوران دانشجویی بود که با منوچهر کوشیار آشنا شد و با او ازدواج کرد. سیمین بهبهانی سی سال-از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۶۰- تنها به تدریس اشتغال داشت و حتی شغلی مرتبط با رشته حقوق را قبول نکرد.

در سال ۱۳۴۸ به عضویت شورای شعر و موسیقی در آمد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند. در سال ۱۳۵۷ عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت. سیمین بهبهانی از زنان پیشرو و سنت ستیز معاصر است که در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت می‌‌کند و در کانون نویسندگان ایران نیز فعالیت دارد.در ۱۳۷۸ سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را به سیمین بهبهانی اهدا کرد . در همین سال نیز جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت را سازمان نظارت بر حقوق بشر (HRW) به وی اعطا کرد. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.

با قدم های کولی دشت بیدار می شد
با زلال نگاهش برکه سرشار می شد
لب زهم باز می کرد کهکشان می درخشید
موی بر چهره می ریخت آسمان تار می شد
تیغه اعتمادش-در دو پستان نهفته
با دل نابکاران غرق پیکار می شد
یال اسبش که می تاخت باد را شانه می زد
ضرب نعلش که می کوفت رقص تا تا ر می شد
میش آینه چشمی-همچو بختش به دنبال-
پوستش زیر انگشت موج پندار می شد
با سر انگشت دل را در تن ترکه می راند
هر سبد شعر واری عشق و ایثار می شد
سال و ماهی شکیبا ترکه در ترکه می بافت
گا گاهی به سودا سوی بازار می شد
هر رگش جویباری گرم و پر جوش و جاری-
جان بدان چهره می بود گر پدیدار می شد
در شرابش سواری خوابدارو پراکند
می زد و نرم نرمک سر گرانبار می شد
دشت مانده ست و کولی اسب و میش و سبدها
مرگ خوابیست-هیهات- کاش بیدار می شد 

آثار :

سه تار شکسته 
جای پا 
مرمر 
رستاخیز 
خطی از سر سرعت و از آتش 
دشت ارژن 
گزینه اشعار 
در باره هنر و ادبیات 
آن مرد و مرد همراهم 
کاغذین جامه 
کولی و نامه عشق
عاشق تر همیشه بخوان 
شاعر امروز فرانسه 
با قلب خود چه خریدم 
یک دریچه آزادی 
مجموعه اشعار 
یک مثلا این که