سازمان اطلاعات و امنیت کشور مشهور با سرواژه ساواک، از اسفند سال ۱۳۳۵ تا بهمن ۱۳۵۷ سازمان اصلی امنیت داخلی و اطلاعات خارجی ایران در دوران سلطنت محمدرضاشاه پهلوی بود که در طی دورانی از جنگ سرد، به مدت ۲۲ سال نبض امنیت داخلی و اطلاعات خارجی ایران را در دست داشت. ساواک در کنار مبارزه با فعالیت‌های جاسوسی و نفوذی خارجی، در سرکوب عناصر ضد نظام سلطنتی فعالیت گسترده‌ای داشت. از میان ۱۱ اداره ساواک، به طور مشخص اداره کل سوم ساواک، قدرت و اختیارات بسیاری در توقیف و بازجویی افراد داشت.

با اوج‌گیری ناآرامی‌های منجر به انقلاب ۱۳۵۷، محمدرضا شاه دستور انحلال ساواک را داد. مقر سابق سازمان اطلاعات و امنیت کشور ساواک در خیابان سلطنت‌آباد تهران قرار داشت.سه سال پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، سازمان اطلاعات و امنیت کشور در اسفند ۱۳۳۵ با تصویب مجلس شورای ملی تأسیس و به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های نخست‌وزیری تأسیس شد. تا پیش از تأسیس ساواک، شهربانی و به طور مشخص، اداره اطلاعات شهربانی، مسئولیت برقراری امنیت کشور را برعهده داشت.

قانون تأسیس ساواک دارای ۳ ماده اصلی بود:

ساواک وابسته به نخست‌وزیری است، رئیس آن را شاه منصوب می‌کند و عنوان معاونت نخست‌وزیر را دارا است.
وظیفه ساواک کسب اطلاعات لازم برای حفظ امنیت ملی، کشف جاسوسی، مقابله با ناقضان قوانین ضد سلطنت و ضد مبارزه مسلحانه، مرتکبان جرائم نظامی و عاملان سوءقصد به جان شاه و ولیعهد است.
مأموران ساواک در جرائم مربوط به آنها جز ضابطان قضایی به شمار می‌روند و طبق سیستم دادگاه‌های نظامی که برای رسیدگی به جرائم سیاسی برپا شده عمل می‌کنند.

فهرست

بررسی سازمان امنیت به مثابه یکی از ابزار سلطه امپریالیسم و ارتجاع در ایران
سازمان امینت سازمانی است پوشالی
سیاهه ای از جنایات رژیم :
1. از 1332 تا 1335 (دوره فرمانداری نظامی)
2. از 1335 (تشکیل سازمان امنیت) تا امروز
فعالیت های ساواک در خارج از کشور
1. اعمال فشار به دانشجویان
2. تشکیل اتحادیه های زرد و گروه های ارتجاعی
3. انتشارات و تبلیغات سازمان امنیت
4. همدستی و همکاری پلیس کشورهای خارجی با ساواک
گزارش ناظران اعزامی به ایران ، اعتراض مراجع بین المللی و مطبوعات
و ...