در خلوت دوست ؛ نامه های بزرگ علوی به باقر مؤمنی

در خلوت دوست

نویسنده: بزرگ علوی
تدوین: باقر مومنی
ناشر: عطائی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 300
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1382 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

در این کتاب مجموعه ای از نوشته های 'بزرگ علوی' به همت 'باقر مومنی' چاپ شده است.در یادداشت اولیه کتاب, باقر مومنی از چگونگی آشنایی اش با نام و آثار بزرگ علوی و سپس آشنایی نزدیک و تداوم آن صحبت می کند.بخش اصلی کتاب, حاوی نامه های 'بزرگ علوی' به 'باقر مومنی' است.

نخستین نامه مربوط به سال 1357 ش بوده اما نامه های بعدی از سال 1362 تا 1357 ش را دربر می گیرد. مضمون نامه ها را بیشتر احوال شخصی, اخبار جراید, کارهای در دست انجام, کتاب ها و نشریات تازه منتشر شده و تحلیل آنها, برخی رویدادهای مهم داخلی و خارجی, همچنین صحبت از احوالات شخصی, خانواده, آشنایان و دوستان مشترک, مسافرت ها و ملاقات ها و کارهای علمی و ادبی روزمره را تشکیل می دهند.

بخش بعدی کتاب با عنوان 'شرح سیاحت ایران' در واقع سفرنامه و گزارش مسافرت 'بزرگ علوی' به ایران در بهار 1371 است. گفتنی است پس از خروج وی از ایران در سال 1359, این نخستین باری بود که علوی به ایران مسافرت کرد. در این سفرنامه, علاوه برشرح مسافرت به مناطقی چون کاشان, یزد, اردکان, کرمان, رفسنجان, بم, ماهان, نطنز, ابیانه, شیراز و برخی شهرهای دیگر, همچنین از کارهای روزانه, دیدار با دوستان و آشنایان قدیمی و نویسندگان, ادیبان, محققان, خبرنگاران و گفت و گوها و نقد و نظرهای مختلف درباره آثار برخی نویسندگان و برخی میهمانی های دوستانه سخن می رود.

آخرین مطلب کتاب وصف حال و سرگذشت بزرگ علوی از زبان خود اوست که از بازجویی های شهربانی و دادگستری در پرونده پنجاه و سه نفر استخراج شده است. این بخش افزوده هایی به قلم 'باقر مومنی' دارد. درباره بقیه زندگی, آثار و افکار بزرگ علوی و نیز فعالیت های وی مطالبی دیگر در کتاب آورده شده است.

مبادله نامه میان آقای بزرگ علوی و من به تابستان 1347 بر میگردد.تقریبا یک سال پیش از این تاریخ به علت احساس تهی بودن زندگی در ایران، این سرزمین را ترک کرده بودم و در پاریس بسر میبردم. باب مکاتبه را هم باز کردم که با استقبال گرم او روبرو شد این مکاتبه که با دیدارهایی در پاریس و برلن شرقی نیز، همراه بود، یک سال طول کشید و بعلت بازگشت من به تهران قطع شد.