پری صابری در سال هزارو سیصدو یازده در کرمان متولد شد. وی بعد از گذراندن دورات متوسطه برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در رشته سینما و تئاتر تحصیل کرد. صابری در دوران دانشجویی فیلم کوتاهی بااقتباس از یکی از ریاعیات خیام ساخت، که به عنوان بهترین فیلم دانشجویی فرانسه شناخته شد.

صابری بعد از اتمام دوران تحصیل به اسپانیا رفت. و بعد از ان به ایران بازگشت، صابری بعد از بازگشت به ایران گروه تئاتر پازارگاد را بوجود اورد. همچنین بین دهه چهل و پنجاه مدیر فعالیتهای فوق برنامه دانشگاه تهران بود و تالار مولوی رانیز در تهران تاسیس کرد. صابری بعد از انقلاب پنجاه و هفت از ایران رفت و در امریکا چندین نمایش را به روی صحنه برد و همچنین نمایشی بر اساس زندگی فروغ فرخزاد را به صحنه برد. که مورد استقبال فراوانی قرار گرفت.

سپس تصمیم گرفت که به ایران برگردد. که متاسفانه در ایران ابتدا با برخوردهای خوبی از طرف مسئولین مواجه نشد اما کم‌کم فعالیت هنری و تئاتری خود را ادامه داد. به کار تدریس و نوشتن نمایش نامه و رمان مشغول شد.صابری چندین جوایز از سوی بزرگترین جشنوارهای بین المللی دریافت نمود و همچنین نشان شوالیهٔ و لژیون دونور را نیز از کشور فرانسه دریافت نموده است.

... از خاطرات شروع می کنم. لحظه ی وجود! در پهنای تخت سفید ، ملافه ی سفید و میله ها. نگاه کردم. انعکاس مکرر تخت ها! حصاری بود از میله ها و من محصور. محصور غروب. غروب جهان بیدارم کرد.
من غروب را فریاد می زنم.
گل های آفتابگردان ایستاده در افق می میرند. گربه ها ، یاران تنهایی ، با صبح می آمدند. مطمئن ، خالی از وحشت. آن ها از کارمندان بودند ؛ ولی بیگانه و جدا از سفیدپوشان کارمند.
من بودم و من ، منقلب از انقلاب هستی در بند ثبت خاطرات. استفراغ می کردم در لگن سرخ مسی.