داستانهای تفسیر کشف الاسرار

داستان های تفسیر کشف الاسرار

نویسنده: ابوالفضل رشیدالدین میبدی
به کوشش: سید مهدی شمس الدین
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 501
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

کشف الاسرار و عدهًْ الابرار کتابی در تفسیر قرآن نوشته ابوالفضل رشیدالدین المیبدی است. این کتاب براساس تفسیر الهروی خواجه عبدالله انصاری نوشته شده است. برهمین اساس به نام تفسیر خواجه عبدالله انصاری نیز شهرت دارد. رشیدالدین میبدی در این کتاب ابتدا بخشی از آیات را بدون توضیح به فارسی ترجمه کرده، سپس عقاید مفسرین و تحقیقات اهل فن را درباره تفسیر همان قسمت شرح می دهد و در بخش سوم به بیان نکات عرفانی خصوصاً به نقل از خود خواجه عبدالله انصاری می پردازد.

این کتاب دربرگیرنده چهارصد داستان است . ترتیب ذکر داستانها بر اساس مجلدات دهگانه تفسیر کشف الاسرار ذکر شده است . در مواردی به جهاتی تغییرات جزئی و یا کلی در عبارات داده شده و حتی گاهی بعضی از مطالب تخلیص نیز شده است که البته برای هر یک از موارد دلیل و وجه خاصی در نظر گرفته است ....

آورده اند که چون هدهد باز آمد و عذر خویش بگفت و از جریان قوم سبأ خبر آورد، سلیمان گفت: آری بنگریم تا این عذر که می آری راست است یا دروغ، اگر دروغ باشد تو را عذابی سخت کنم.

جبرییل امین آمد آن ساعت از درگاه عزّت که: ای سلیمان! مرغکِ ضعیف را تهدید می کنی که باش تا در کار تو بنگرم که راست می گویی یا دروغ؟ ای سلیمان! از مرغی ضعیف به عذری ضعیف چرا بسنده نکنی و به درخواست صدق، از وی تهدید کنی؟ چرا که از ما نیاموزی معاملت با بندگان را؟ یک کافر که در دریا نشیند در کشتی و باد بر آید و آن کشتی در تلاطم امواج اُفتد، کافر از غرق بترسد و بت را بیندازد و به زبان عذر، دروغ آرد.

(در دل با خدا توجه و توسل کند) چون از دریا بیرون آید و از غرق خلاص یابد، دیگرباره بت پرستد و به کفر خویش باز گردد! من به دروغ وی ننگرم و آن عذر دروغ وی بپذیرم و از غرق نجات دهم.

در آثار آورده اند که رب العزَّه گفت: ای موسی! چون قارون، به عذاب ما که در اثر دعای تو بر او نازل شد به زمین فرو می رفت، هفتاد مرتبه تو را خواند و التماس کرد ولی به فریادش نرسیدی و بر رفع عذاب از وی دعا نکردی. به عزت و جلال من که اگر یک بار از من فریاد خواستی و التماس بر من کردی، او را پاسخ دادمی و فریاد رسیدمی.

آورده اند که فرعون چون دعوی خدایی کرد و گفت: اَنا ربُّکم الاعلی ، جبرئیل آمد به راه وی به صورت بشر و از وی پرسید که چه گویی [درباره ی] مولا و خواجه ای را که غلام خود را مال و جاه و نعمت دهد و او را بر دیگران سرور و مهتر گرداند، آن گه غلام خواهد که بر خواجه ی خویش نیز مهتر باشد، جزای وی چه بُود؟ فرعون گفت: جزای وی آن است که او را به آب غرق کنند تا دیگران به وی عبرت گیرند. از حضرت حق فرمان آمد که ای جبرئیل! این فتوی، یاد دار تا آن روز که او را به دریا در کشیم و به حکم فتوای وی، او را غرق کنیم.