داستان و نقد داستان ؛ چهار جلدی

داستان و نقد داستان 

نویسنده: گروه نویسندگان
مترجم: احمد گلشیری
ناشر: نگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 2030
اندازه کتاب: رقعی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1379 _ 1375 - دوره چاپ: 3 _ 1 

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو 

مروری بر کتاب 

و کارگاه نقد

مجموعه چهار جلدی «داستان و نقد داستان» نقش بسیارمهمی روی ادبیات ایران گذاشته است و ۱۲ سال از عمر این مترجم را به خود اختصاص داد، جلد اول این کتاب در سال ۱۳۶۸، جلد دوم در سال ۱۳۷۰، جلد سوم در سال ۱۳۷۶ و جلد چهارم در سال ۱۳۷۸ به چاپ رسیده است.

مجموعه فوق العاده ای برای ورود به دنیای داستان کوتاه است. از نظر تنوع ژانر و سبک مناسب است . به نقد بررسی آثار همینگوی، هورتورن، گی دو موپاسان، چخوف، لوئیجی پیراندللو، توما مان، شروود اندرسون، جویس، ویت برنت، کافکا، ایساک بابل، جیمز تربر، فاکنر، آلبرکامو، فلانری اوکانر، ادگار الن پو، مارکز پرداخته است.

گلشیری در این کتاب علاوه بر معرفی بسیاری از نویسندگان نام آشنا و ناآشنا، بر عملیات داستان نویسی به عنوان یک وضعیت معرفتی و پدیداری در نوع انسان نیز تاکید دارد و بارها در جای جای کتاب به این رفتار ممتاز بشری تاکید می کند. بر این وجه تمایز آدمی بر دیگر گونه های موجود و زنده، و انحصار میل و نیاز انسان به داستان سرایی و داستان شنویی. میلی که از زمان های بسیار دور با آدمی بوده و به قسمی تنها همدم انسان است. چه در دوره غارنشینی انسان، چه در زمان شهرنشینی و به تمدن رسیدن اجتماع آدمی.

کتاب به شدت برای کسانی که به جهان داستان و داستان نویسی علاقه داشتند هادی راه و مفید است. فرمت کتاب طوری تنظیم شده بود که علاقه مندان و هنرجویان هم با داستان‌ها آشنا می‌شدند، هم با چگونگی نقد آن و هم عناصر و مصالح برکار رفته در ساختمان داستان‌ها...

«قصه بگو » شب هنگام است. انسان های نخستین، ترسان از ناشناخته های درون تاریکی، بر گرد آتش حلقه زده اند. آنان به جانب قصه گو سر پیش برده اند: «قصه بگو.» و قصه گوی نخستین احتمالا بدین گونه آغاز کرده است: «در فاصله سه ماه سفر تا آبها، شکارچی قدرتمندی زندگی می کرد.

نام این شکارچی شین بود. شین بزرگ قبیله بود؛ چون ماموت را می شناخت. می توانست ماموت را دنبال کند و از پا در آورد. ماموت را از پا در آورد تا فرزندانش از پا درنیایند. یک روز که آفتاب آبها را سوزانده بود و آبها گرد و غبار شده بود؛ مردها خسته بودند و بچه ها گرسنه خوابیده بودند…..

مردان قبیله غرق در وصف قدرتها و نیرنگ های شکارچی بزرگ، که با ماموت پشمالو در جدال است، همه چیز را به جز شین از یاد برده اند، آنان با قهرمان قصه یکی شده اند. در آن روز خشک آبی چه اتفاقی افتاد؟ شین چطور با نومیدی و گرسنگی جنگید؟ بعد چه اتفاقی افتاد؟… حلقه تاریک ترس از پیرامون آتش دور شده است. مالش گرسنگی در درون مردان قبیله فروکش کرده است. آنان خود شین شده اند. با ماموت در جدالند. منتظرند بشنوند که شین چگونه پیش رفت، چگونه در گیر شد و چگونه به پیروزی رسید....

داستان گویی به عنوان قالبی هنری پدیده ای نسبتا جدید است و حتی داستان جدیدی که بر اساس اسطوره های کهن نوشته شده ارزشی به کلی متفاوت دارد. حال آنکه انگیزه هایی که نویسنده جدید را به نوشتن می خواند از انگیزه های گذشته ای که قصه گویان نخستین را به قصه گویی وامی داشتند متفاوت نیستند. داستان نویس امروز نیز بر سر آن است که اسطوره خلق کند و گاهی نیز بدین کار دست می زند، اما مسائل او بسیار پیچیده است. اسطوره برای بیان اشیاست، در حالی که داستان برای کشف اشیاست.

اسطوره نشان دهنده ثبات است و داستان بیانگر تغییر. قصه نخستین ابزار اثبات است و داستان جدید ابزار پژوهش. نویسنده جدید عقاید خویش را به وام نمی گیرد، به کشف آنها می پردازد. او، به خلاف اسطوره پرداز کهن، مراسم را به میراث نمی برد، بلکه خود آنها را می سازد...

امروزه نظام کهن و، به دنبال آن، بناهای محکم باورهای پیشین را، پیشرفت دانش و صنعت، فروریخته؛ فرهنگ تغییری اعجاب انگیز را پشت سر گذاشته؛ و بسیاری از اسطوره ها، که نگهبان نظم کهن بودند، اعتبار خود را از دست داده اند. دوران جدید در عین حال که دوران اضطراب و نومیدی خوانده شده دوران خوشبینی نیز نام گرفته است. این قرن دوران داستان نیز به شمار آمده است.