داستان سیاوش ؛ داستان های شورانگیز و عبرت آموز شاهنامه فردوسی

داستان سیاوش

نویسنده: حکیم ابوالقاسم فردوسی
مصحح : مجتبی مینوی
خطاط :  حسین خسروی
مینیاتور و تذهیب: محمدباقر آقامیری
ناشر: دی
زبان کتاب: فارسی 
تعداد صفحه: 500
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار قابدار - سال انتشار: 1372 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو 

مروری بر کتاب

مینیاتورهای رنگی

تمام گلاسه

داستان های شورانگیز و عبرت آموز شاهنامه فردوسی

داستان سیاوش یکی از شاهزادگان ایران که به توران میرود ودر آنجا کی کاووس شاه همسرش که جای مادر سیاوش را داشت چشم هوس به او میدوزد ولی سیاوش قبول نمی کند و نیرنگ های زن پادشاه آغاز میشود تا جایی که تلی از آتش می سازند تا سیاوش از آن عبور کند چون اعتقادات بر این بود که اگر سالم و سلامت کسی از این آتش رد شود بی گناه است که اینچنین هم می شود و سیاوش به سلامت از آتش عبود میکند اما چون به نوعی گناه زن پادشاه از طرف دیگر مطرح شد از دربار بیرون رفت تا وقتی که خبر آمد افراسیاب پادشاه توران به ایران حمله کرده است ...

متن داستان سیاووش که بر مبنای نسخه بم بالغ بر ۳۷۷۰ بیت است ، نخست بوسیله آقای محمد مختاری پژوهشگر بنیاد شاهنامه فردوسی در اوائل سال ۱۳۰۱ از روی نسخه اساس (بم مورخ ۱۷۰ هجری) استنساخ شد و سپس با نسخه های قا ، ط ، ک ، قب ، لن ، حظ ومب و ترجمه عربی شاهنامه بنداری ( ۶۲۰ هجری ) مقابله گردید.

در مرحله بعد، اختلاف نسخه بدلها با اساس، به ترتیب حد اقل اختلاف با یکدیگر تلفیق و ثبت گردید. سپس حاصل کار سه مرحله پیش بوسیله پژوهشگر متن (آقای مختاری) و شخص استاد مینوی قراءت و بررسی شد ، مشکلات و مهات متن مشخص و یادداشت گردید و آماده ارائه در مرحله بعد شد. در مرحله بعدی ، متن ، یادداشت ها و تفصیل نسخه بدلها بوسیله پژوهشگر متن در هیأت صاحبنظران متشکل از آقایان سید جعفر شهیدی ، عباس زریاب خوئی ، احمد تفضلی ، على رواق با حضور استاد مینوی مطرح و یکبار دیگر مورد بررسی قرار گرفت….

چو اين داستان سربسر بشنوي
به آيد ترا گر به زن نگروي
به گيتي بجز پارسا زن مجو
زن بدكنش خواري آرد بروي

فردوسي زنده كننده زبان فارسي و تاريخ ايران است، او از اوايل جواني به كسب مقدمات علوم ادبي روي آورد، شور و شوق شاعري و سخنراني از همان روزگار در سرش بود، اين شاعر بزرگ در دوره اي مي زيست كه پادشاهان ساساني و حاكمان آن زمان به احياي آثار ادبي و ملي خود همت گماشته بودند و فردوسي نيز شوقي براي زنده كردن ياد و خاطره مفاخر و آثار ملي در دل داشت، كه نتيجه جهد، تلاش و همت او شكل گيري شاهكاري بزرگ بنام «شاهنامه» بود. اثري كه نماينده اي عظيم براي شناساندن تاريخچه ي پر غرور ايرانيان به جهان است.