خوب چون زندگی ؛ شاداب چون طبیعت

خوب چون زندگی ؛ شاداب چون طبیعت

نویسنده: اندرو ماتیوز
مترجم: هوشیار رزم آزما
ناشر: سپنج
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 256
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1371 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

مصور

هنگامی زندگی عوض می شود که ما خود عوض شویم.استفاده از فرصت های مناسب و درست یکی از ارکان موفقیت شخص در زندگی محسوب می شود.زندگی در حال تغییر و تحول است و اگر خود انسان متحول شود حیات و هستی خویش را عوض خواهد کرد.در هر موضعی که قرار دارید، اگر قصد رفتن و رسیدن به جایی دارید، مطمئن باشید که توقف و درجا زدن جایز نیست، با اندکی تلاش می توانید پیش بر.ید و به هدف خود برسید.

اغلب ما آینه رفتار والدین خود می گردیم و بی آنکه خود متوجه بشویم اخلاق و کردار ایشان را کسب می کنیم و بکار می بندیم.ما نباید هرگز خود را اسیر و برده طرحهای زندگیمان سازیم.طرحها و عادات کهنه و منفی ممکن است چسبنده و جدانشدنی از ما به نظر برسند ولی شکست ناپذیر نیستند.

همواره افکار مثبت را وارد ذهن سازید و به عبارت روشن تر درباره خود و شرایط و موقعیتهای زندگی خود مثبت فکر کنید.درباره خویش با لحنی مثبت و امید بخش صحبت کنید و زندگی خود را آن گونه که آرزو دارید، سامان دهید.در آن صورت شاهد آفرینش و ایجاد طرحها و عادات تازه و نوینی خواهید شد.

به گفته های آموزنده گوش فرا دهید و کتابهایی را مطالعه کنید که رمز موفقیت و امید را بیاموزند.حالات و رفتار منفی را از خود دور کنیدو با افرادی رفت و آمد و معاشرت نمائید که بتوانید چیزی از ایشان یاد بگیرید.طرح ها و نقشه های زندگیتان را از نو ترسیم کنید.آیا تا به حال متوجه شده اید که اگر حال و هوای خوشی داشته باشید، دیگران هم به نظر خوب و مهربان می رسند؟ آیا این طرز عوض شدن مردم عجیب نمی نماید؟

دنیا بازتاب فکر ماست.هنگامی که از خودمان بدمان می آید، از مردم هم دلخور می شویم و از آنها هم نفرت پیدا می کنیم.زمانی که از خود به عنوان یک موجود انسانی خوشمان می آید، رنگ زندگی در نظرمان عوض می شود و روشن تر و شادتر می گردد.ما چیزی نیستیم جز باور و اعتقادمان.

نخستین گامی که برای اصلاح رفتار و طرز تلقی و برداشت خود بر میداریم، این است که نحوه اندیشیدن خویش را و روش صحبت و گفت و گو درباره خود را عوض کنیم.تا هنگامی که تصویر یک انسان ورشکسته را از خود می سازید، جز ورشکستگی و فقر نصیبی نخواهید برد.

این خود ما هستیم که بر حسب ارزش و اعتباری که برای خویش قائل هستیم تصمیم می گیریم و سهم و بهره خود را از شادی هستی بدین نحو مقدر و معین می سازیم.

کسی که واقعا و بگونه ای سالم خود را دوست دارد از حب ذات معتدلانه ای برخوردار است برای هر کاری که انجام می دهد نیازی به توضیح نمی یابد و برای ساده ترین اعمال خود : مثلا رفتن به تعتیلات، خوابیدن، خرید کفش و غیره به عذر و بهانه متوسل نمی شود، از آن رو که از اعتماد به نفس کاملی برخوردار است، رفتار و کردار خود را با اعتدال انجام می دهد و بیم و پروائی از عملی که مرتکب می شود، نخواهد داشت.

مردم به همان گونه با ما رفتار می کنند که ما با خود رفتار می کنیم.این را هم از یاد نبریم که اطرافیان و آشنایان در همان برخورد اول متوجه می شوند که آیا ما برای خود احترامی قائل هستیم یا نه.آنگاه آنها هم ناچار عکس العمل مناسبی نشان خواهند داد و احترام لازم را مبذول خواهند داشت.