این اثر که مؤلف و تاریخ آن ناشناس است، عنوان اصلی آن مشخص نیست و مصحح بر اساس مقاله‌ای از زنده‌یاد مینوی «خردنامه» را برای آن برگزیده است. این اثر از حیث ویژگی‌های سبکی را نمی‌توان به یک عصر مشخص منسوب کرد. پاره‌ای دقیقاً به آثار قرن چهارم شبیه است؛ مثل بیشتر بخش‌های خردنامه.

اما بخش دستورالعمل اداره و حکومت، هم از جهت نام خواجه نظام الملک و هم از حیث سبک انشاء باید به دوره متأخرتری مثلا پنجم و ششم مربوط بوده باشد. زنده‌یاد مینوی این اثر را به قرن چهارم یا پنجم منسوب می‌کند. ابتدای نسخه این رساله افتاده است و تصحیح آن از روی تنها نسخه خطی بازمانده صورت گرفته است.

صفحات و قسمتی از یک اثر بزرگ است که قسمتهای ناقصی از آن در مرکز میکرو فیلم دانشگاه تهران موجود بوده است و توسط آقای منصور ثروت تصحیح و بچاپ رسیده است . به اقرار خود آقای مصحح رساله فوق عنوان مشخصی ندارد و معلوم نیست که این صفحات پراکنده از چه کتابی بوده اند . مصحح به اعتبار اینکه مرحوم مجتبی مینوی این اثر را بدین نام خوانده است و کاتب هم در آخر به این نام ( خردنامه ) اشاره کرده است مصحح هم آنرا خردنامه نام نهاده است .

کتاب حاوی عناوینی از این قبیل است:
گفتار اندر دانش حکیمان
گفتار اندر سئوال های نوشیروان عادل از بوذر جمهر حکیم
گفتار اندر نکته ایی که اندر گنج شاپور یافتند
سوال های اسکندر از ارسطاطایس
و امثال آن
کلا در این عناوین مولف سبک نوشته های خواجه عبدالله انصاری مجموعه ای از دستورالعملهای اجتماعی و اخلاقی و پند و نصیحت های بزرگان را نقل و انشاء نموده است و در آخر هم دستور العمل حکومت و اداره و وصیت نامه ای منسوب به نظام الملک و تفریت نامه ای نیز منسوب به نظام الملک نقل نموده است و سرانجام بعضی از لغات مشکل و قدیمی را معنی نموده است .