خاطرات ماموریت ژنرال گاردان در ایران

خاطرات ماموریت ژنرال گاردان در ایران

نویسنده: آلفرد دو گاردان
مترجم: عباس اقبال آشتیانی
به کوشش: همایون شهیدی
ناشر: گزارش
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 267
اندازه کتاب: وزیری لب برگشته - سال انتشار: 1362 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : صفحات درحد نو _ نو ؛ مهر دارد

مروری بر کتاب

مصور

ناپلئون پس از انعقاد عهدنامه فین‌‌کن‌‌اشتاین دستور تدارک اسلحه و مهمات برای ارسال به ایران را داد و ژنرال گاردان را با مقام وزیر مختاری در رأس یک هیات ۲۷نفری افسر و درجه‌دار برای تعلیم ارتش به ایران فرستاد. دربار ایران با آغوش باز آنها را پذیرفت و قرارداد فین‌‌کن‌‌اشتاین را تصویب و بلادرنگ به اجرای مواد آن مبادرت و روابط خود را با انگلیس قطع کرد. مهم‌ترین هدف فرانسه اتحاد ایران و عثمانی علیه روس، تولید وحشت در سرحدات شرقی و شمالی ایران و بهره‌‌گیری از ثمره آن در اروپا و به خطر انداختن منافع انگلستان در هندوستان بود. گاردان‌‌ با همراهان‌‌ خود پس از ۶ماه که در راه بودند در ۱۲ ماه‌‌ رمضان‌‌ ۱۲۲۲ قمری (چهارم‌‌ دسامبر ۱۸۰۷ میلادی) وارد تهران‌‌ شد.

ناپلئون برای مقابله با انگلستان و ایجاد ضعف و بی ثباتی در مستعمرات آن کشور درصدد بود تا ازطریق ایران به هندوستان راه یابد. از این رو با اعزام هیاتی به ایران روزنه ‎ای برای نفوذ به مستعمرات انگلستان گشود. مأموریت این هیئت 24 نفره با شکست مواجه شد اما نظمی در سپاه ایران بوجود آورد و قشون ایران استفاده توپ و تفنگ را به شیوه اروپائیان آموخت. با اقدام ناپلئون مبنی بر لغو قرارداد فین کن اِشتاین ، این هیئت ناچار به فرانسه مراجعت کرد و ایران برای مقابله با روسیه به انگلستان روی آورد. رئیس هیئت اعزامی ناپلئون بناپارت ژنرال گاردان نام داشت.

عباس اقبال آشتیانى استاد نامور پژوهشهاى تاریخ و ادب ایران ، آراسته به صفات عالیه و برجسته انسانى و برخوردار از عواطف رقیق و مشتهر به صداقت و امانت ‏دارى بود. مجموع ویژگی هاى اخلاقى و علمى او سبب شد تا در دوران حیات خود تألیفاتى جامع و مستند ، با انشایى بى ‏تکلف و دلنشین به خوانندگان و علاقه‏ مندان ارائه نماید. با حقیقت جویى و تلاشى که در روان او موج مى ‏زد، شخصیتى ماندگار و خوشنام از خود به‏ جاى گذاشت.

حدود سیصد مقاله در موضوعات مختلف و بیش از سى تألیف و ترجمه مستقل و قریب سى تصحیح و تحشیه از متون فارسى از این استاد فرزانه طبع و نشر شده است و بر تعدادى متون نیز مقدمه نگاشته و تعدادى از مقالات به زبانهاى بیگانه را به فارسى برگردانده است. در مجمع علمى لغوى دمشق عضویت داشت. به زبانهاى عربى و فرانسه آشنایى کامل داشت. داراى طبعى بلند و روحى بزرگ بود و هیچ گاه برای مقام و منصب اهمیتى قایل نمى ‏شد.

در سال 1320ه حکیم الممالک حکیمى اقبال را به وزارت فرهنگ انتخاب کرد ولى وى نپذیرفت و در انتخابات دوره اول مجلس سنا ، با این که انتخاب وى قطعى بود از دوستان و طرفدارانش خواست تا به وى رأى ندهند.