حکمت اسلام

حکمت اسلام

نویسنده: محمدصالح بن محمدباقر قزوینی
به اهتمام : جلال الدین محدث ارموی
ناشر: بنگاه ترجمه و نشر کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 197
اندازه کتاب: وزیری لب برگشته - سال انتشار: 1360 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو  _ نو

مروری بر کتاب

چون دید این فقیر محمدصالح بن محمدباقر قزوینی که بعضی از مدعیان دانش و بینش تتبع افادات فلاسفه و کلمات حکمت ایشان می‌نمایند و کتاب‌ها از آن ترتیب و تالیف می‌دهند و بعضی دیگر از ناقصان می‌پندارند آن گونه کلمات و افادات از حکماء فلاسفه به اهل اسلام رسیده است و در کتاب و سنت و روایات اهل این ملت امثال آن مبین نشده است که شریعت بر احکام حلال و حرام و قوانین عبادات و به کیفیت طریق تحصیل نعیم اخروی و مثوبات متضمنه لاغیر و این غلطی فاحش و خطایی واضح است بلکه همه حکمتی و دانش و معرفتی بی‌قصور و خلل و عیوب و علل در شریعت مبین و ممهدست و علی الخصوص آنچه در این باب از حضرت امیرالمومنین… علی بن ابی‌طالب سلام الله علیه مرویست بیبش از پیش و خوبتر از خوبتر است لهذا برخی از آن کلمات حقائق آیات و افادات ملکوتی سمات در این رساله فراهم آوردم بسیاری ترجمه الفاظیست که صاحب غرور الحکم از افادات آن حضرت از مواضع متفرق جمع کرده است و آن را انتظامی مسجع بهم داده است و چون بیان فارسی یا عربی در سیاق تفاوتی دارد غالبا حاصل و مفاد مبین می‌گردد به تقریری واضح و مانوس که در لغت فارسیان متعارف و احیانا کلامی منضم می‌گردد که بان متعلق است و مقام اقتضای آن می‌کند امید که در نظر خیر اثر ارباب قبول صواب و مقبول افتد».

استاد علامه میر جلال الدین حسینی ارموی روز دوم ذر ماه 1281 هـ . ش در ارومیه پا به عرصه وجود نهاد و در پنجم آبان ماه 1358 در تهران روی در نقاب خاک کشید.

استاد تحصیلات مقدماتی خود را از زادگاهش آغاز نمود پس از فراگیری مقدمات زبان فارسی و عربی در صرف و نحو، بیان و بدیع و عروض و معارف اسلامی از استادان زمان خود مرحوم شیخ علی ولدیانی فراگرفت و از سوی یت الله سید حسین عربباغی به محدث ملقب شد.علامه محدث، در معارف اسلامی و شناخت حقایق آن از سرآمد روزگار خود گردید چنانکه عالم ربانی حاج آقا بزرگ تهرانی (ره) مراتب فضل و دانش و تقوای وی را در آثار خویش از جمله طبقات اعلام الشیعه ستوده است.

گفتنی است مرحوم محدث برای بهره گیری از معارف حوزه علمیه خراسان در سال 1313 هـ . ش عازم استان قدس رضوی گردیدو پس از چهار سال تلمذ از محضر دانشمندان آن خطه ادب پرور بعلت ناآرامیهای تیر ماه 1317 هـ . ش ناچار عزم بسفر کرد و ترک آن بلاد گفت و راهی تهران گردید.

سپس به استخدام وزارت معارف درآمد و جهت تدریس عازم تبریز شد و تا 1320 اشغال آذربایجان توسط ارتش سرخ در دبیرستان نظام به تعلیم و تربیت جوانان همت گماشت و ناچار در آن سال به تهران بازگشت و در کتابخانه ملی به عنوان رئیس بخش نسخ خطی آغاز به کار نمود.در همان سالها با محافل علمی سید نصراله تقوی آشنا شد ایشان موجبات دوستی او را با فرزانگانی چون شادروانان عباس اقبال آشتیانی و علامه محمد قزوینی فراهم آورد...