حکم مرگ

حکم مرگ

نویسنده: موریس بلانشو
مترجم: احمد پرهیزی
ناشر: مروارید
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 126
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1400 _ 1385 - دوره چاپ: 7 _ 1

مروری بر کتاب

به ضمیمه گفتاری از ژاک دریدا

چه می شد اگر انسانی که در بستر مرگ افتاده، خود را به تمامی تسلیم مرگ نکند؟ چه می شد اگر کسی که به علتی (یک بیماری هولناک یا هر چیز دیگری) رو به مردن می رود، ناگهان مرگ را متوقف کند و نمیرد؟

حکم مرگ قصه زنی است که چنین می کند این ماجرا در عالم رویا رخ نداده است، گرچه عجیب به نظر می رسد.
حکم مرگ حکایت جدال همیشگی بشر با مرگ است. این داستان را موریس بلانشو نویسنده و فیلسوف رسانه گریز فرانسوی نوشته است، کسی که فهم بسیاری آموزه های مدرن بدون خواندن آثار او ناممکن می نماید و داستان حکم مرگ بی گمان یکی از مهمترین نوشته های اوست....

نسخه استادانه یکی از برجسته ترین رمان ها به زبانی از جنگ جهانی دوم ، داستان روابط راوی با دو زن است ، یکی به شدت مریض ، دیگری بی حرکت . در طول بیش از 40 سال ، موریس بلانشو ، نویسنده فرانسوی ، یک داستان و انتقاد حیرت انگیز تولید کرده است ، گیلبرت سورنتینو در New York Review of Books ، و جان آپدایک در نیویورکر می نویسد: نثر بلانشو مانند هنری جیمز تأثیر می گذارد ، حمل معانی آنقدر شکننده است که ممکن است هنگام انتقال خرد شود.

...اما این یک قاعده است و راهی برای رهایی از آن وجود ندارد: به محض اینکه اندیشه به وجود آمد ، باید آن را تا انتها دنبال کرد.
وارد شدم در را بستم. نشستم روی تخت. سیاه ترین فضا قبل از من گسترش یافته است. من در این سیاهی نبودم ، اما در مرز آن بودم و اعتراف می کنم که ترسناک است. این وحشت آور است زیرا چیزی در آن وجود دارد که انسان را مورد تحقیر قرار می دهد و انسان نمی تواند بدون از دست دادن خود تحمل کند. اما او باید خودش را گم کند. و هر کسی که مقاومت کند بنیانگذار خواهد بود ، و هر کسی که جلو برود به این سیاهی تبدیل خواهد شد ، این چیز سرد و مرده و تحقیرآمیز که در قلب آن بی نهایت زندگی می کند این سیاهی در کنارم ماند ، احتمالا به دلیل ترس من: این ترس ، ترسی نبود که مردم از آن می دانند ، من را نمی شکست ، هیچ توجهی به من نمی کرد ، بلکه همانطور که کارهای بشری انجام می داد ، در اتاق پرسه می زد.

اگر فکر شود که به اعماق چیزهای وحشتناک رانده شود ، کمی صبر لازم است و باید ما را بشناسد و به ما نگاه کند ، صبر زیادی لازم است. اما من هنوز از این نگاه وحشت داشتم. نگاه بسیار متفاوت از تصور شخص است ، نه نور دارد ، نه بیان و نه نیرو و نه حرکتی ، ساکت است .."