حلزون های خانه به دوش

حلزون های خانه به دوش

نویسنده: مرتضی آوینی
ناشر: ساقی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 154
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1386 ~ 1379 - دوره چاپ: 6 ~ 3

کیفیت : در حد نو ~ نو

مروری بر کتاب

جریان روشنفکری و انقلاب اسلامی

من در آغاز، شعار ادعایی نسل سوم را که از جانب نویسنده بارها در طول مقاله اعلام می شد که نسل سوم باید گرایش های سیاسی اش را به نفع گرایش های انسانی کنار بگذارد باور می کردم، و البته کاملاً در شگفت بودم که چطور در جایی که جریان روشنفکری در غرب اصلاً با ایدئولوژی سیاسی معنا پیدا می کند و روشنفکران غربی از قرن هفدهم تا کنون در صدر و متن تحولات سیاسی جوامع خویش بوده اند، در میان روشنفکران ایرانی جماعتی پیدا شده اند که حیات خویش را در گریز از سیاست و ایدئولوژی می بینند.

تاریخچه روشنفکری حکایت از این واقعیت دارد که بنیان تحولات سیاسی قرون جدید را در غرب، روشنفکران نهاده اند و اصلاً جریان روشنفکری با نحله های مختلف فلسفه یا شبه فلسفه سیاسی به عصر شکوفایی خویش قرن هجدهم و نوزدهم پا می نهد و تحولات بزرگ سیاسی نیز، که مبنای تمدن کنونی جهان را نهاده اند، در همین قرن ها به وقوع پیوسته اند، و در شگفت بودم که بر این اساس چه پیش آمده است که در ایران روشنفکران نه تنها با هر نوع ایدئولوژی و یا گرایش های سیاسی مخالفت می ورزند بلکه سعی دارند که از این موضوع شعار یا تز واحدی بسازند که بتواند همه روشنفکران را تحت لوای خویش جمع آورد.

و بالأخره دریافتیم: اگر این مقاله یک « مقاله سیاسی » نیست، پس چیست؟ طرح این مسئله که اشتباهات تاریخی دهه گذشته، مردم را از راه اصلی خویش دور کرده است و آقایی و اختیار و وجدان (!؟) آنها را گرفته و حالا نویسندگان و شعرای نسل سوم می خواهند این همه را به آنان باز گردانند و به آنان بیاموزند که به جای سیاست و دین منش انسانی را آینه خود کنند، آیا یک کار سیاسی نیست؟ پس این شعار گریز از سیاست و ایدئولوژی نقابی است که این آقایان در پس آن پنهان شده اند؟