حقیقت و افسانه

حقیقت و افسانه

نویسنده: برتراند راسل
مترجم: منصور مشگین پوش
ناشر: نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 352
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1395 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

"حقیقت و افسانه" حاوی آثار کوتاهی است که برتراند راسل در نیمه‌ی دوم دهه‌ی 1950 نوشت به ویژه از آن جهت شایان توجه است که حاوی مقدار زیادی از شرح حال خود نویسنده است صرف نظر از مقالات و داستان‌های کوتاهی که در آن آمده است. این کتاب به چهار بخش تقسیم شده است. بخش اول، دوم و چهارم بخش‌های غیر داستانی (حقیقت) کتاب‌اند.بخش اول جستارهایی است در باب کتاب‌هایی که راسل جوان را تحت تاثیر قرار دادند : آثاری از شلی ، تورگنیف، ایبسن، شکسپیر، سویفت، میلتون، و کتاب‌هایی در حوزه‌ی تاریخ و ریاضیات و ...

بخش دوم جستارهایی است که در باب سیاست و امر آموزش و پرورش؛ و بخش چهارم در باب جنگ و صلح. بخش سوم بخش عمدتا داستانی (افسانه) کتاب است شامل داستان‌ها، یادداشت‌ها و تمثیل‌ها.«آزاد فکری سرچشمۀ تمام نیکی هایی است که در هنر و ادبیات و علوم یافت می شود و بسیاری از بهترین سجایا که در شخصیت فرد متجلی می گردد. جامعه بدون آزاد فکری ملال انگیز و کسالت آور است و در چنین صورتی از انبوه مورچگان جالب تر نخواهد بود.»

...از دیرباز مساله تعلیم و تربیت یکی از دغدغه‌های اصلی فیلسوفان و اندیشمندان بوده است. شاید بتوان گفت قدمت پرداختن به این موضوع به درازای قدمت اندیشه فلسفی بشر است.در یونان باستان نخستین بار افلاطون در قالب نگارش کتاب قوانین به طور نظام‌مند به این موضوع پرداخت. در آن برهه کنکاش در این موضوع از آن جهت مهم بود که انسان به عنوان موجودی بالطبع اجتماعی در نظر گرفته می‌شد در نتیجه نیازمند تعلیم و تربیت خاصی بود تا آماده ورود به اجتماع شود. دغدغه‌ها و بحث‌های افلاطون در دو کتاب جمهوری و قوانین خود موید این مطلب است.

...راسل معتقد است که نوع نخست از تعلیم و تربیت مهم است ولی مد نظر او نیست و از سوی دیگر در مورد معنای دوم معتقد است که آموزش و تحصیل علم به خودی خود منجر به تربیت مطلوب و مورد نظر او نمی‌شود.هر چند راسل در آثار و مقالات خود به تعریفی جامع و مانع از تربیت نمی‌رسد لکن شرایطی را برای تحقق چنین تربیتی مطرح می‌کند که می‌توان با تامل در آنها مقصود او را از تربیت آرمانی دریافت...

«آزاد فكري سرچشمۀ تمام نيكي هايي است كه در هنر و ادبيات و علوم يافت مي شود و بسياري از بهترين سجايا كه در شخصيت فرد متجلي مي گردد. جامعه بدون آزاد فكري ملال انگيز و كسالت آور است و در چنين صورتي از انبوه مورچگان جالب تر نخواهد بود.»