حدیث خوش سعدی

حدیث خوش سعدی

نویسنده: عبدالحسین زرین کوب
ناشر: سخن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 186
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1379 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

درباره زندگی و اندیشه سعدی

کتاب مطلبی کوتاه دارد درباب وضعیت شیراز در دوره جوانی و میانسالی سعدی و آن هایی که بر آن دیار در آن دوران حکم می راندند و بعد دیگر حکایت می کند از تحصیلات مقدماتی وی در شیراز و کوچیدنش مقارن هجوم مغول به بغداد و ادامه تحصیلاتش در نظامیه ی آن شهر وسفرهایش به شام، جامع بعلبک ، صنعا، بلخ، بامیان و بیابان و زنگ کاروان ، شتران و … (و چه عطری دارند این نام های آفتاب زده…) سپس می پردازد به بازگشت شاعر زنده دل شیرازی به سرزمین پدری و احوالاتش در آن عهد تا به انتها و بعد شرح نوای دل انگیز سعدی در میان چنگ و رباب آن ها که دوست داشتند از عطر و گلاب او، چکه ای هم بر کلمات خود بچکانند ، در سرزمین خودش و حتی آن دورتر ها از جامی تا گوته و …و همه این شرح و توصیفات نویسنده عزیز، نه آن قَدَر به تفصیل وتوضیح که به قَدر چیدن دسته گلی از گلستانی ست که البته همان هم عطر و ریاحینش دل می برد….

هشتاد صفحه نخست اين کتاب، متضمن سيری در تاريخ عصر سعدی و روزگار مغول است. به ويژه خلق و خوی اتابک ابوبکر ـ حاکم وقت فارس ـ و طرز زندگي مردم شيراز شرح داده شده است. در ادامه تصويری از ايام کودکی و جوانی سعدی به دست داده شده چگونگی تحصيل او در بغداد و چند و چون سفرهايش بازگو می شود و سرانجام بازگشت سعدی به شيراز و ماحصل تجارب و آموخته‌های او ـ در قالب آثاری چون بوستان و گلستان ـ توصيف می شود .مباحث بعدی کتاب، از ديگر آثار زرين کوب که به نوعی به سعدی مربوط می شده جمع‌آوری شده است .

مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او “سعدی” است که از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. او احتمالاً بین سالهای ۶۰۰ تا ۶۱۵ هجری قمری زاده شده است. در جوانی به مدرسه نظامیه بغداد رفت و به تحصیل ادب و تفسیر و فقه و کلام و حکمت پرداخت. سپس به شام و مراکش و حبشه و حجاز سفر کرد و پس از بازگشت به شیراز، به تألیف شاهکارهای خود دست یازید.

وی در سال ۶۵۵ سعدی‌نامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد (۶۵۶) گلستان را تألیف کرد. علاوه بر اینها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات وی جمع کرده‌اند. سعدی  بین سالهای ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.