جوامع الحکایات و لوامع الروایات

جوامع الحکایات و لوامع الروایات

نویسنده: سدیدالدین محمد عوفی
به کوشش: جعفر شعار
ناشر: علمی و فرهنگی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 515
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 9

کیفیت : در حد نو ؛ عطف چسب خوردگی دارد ، مهر دارد ، برخی سطور حدود 100 صفحه کتاب علامت گذاری شده

مروری بر کتاب 

«جوامع الحکایات» بزرگ‌ترین اثر داستانی قرن هفتم هجری و مشتمل بر بیشتر معارف اسلامی و فرهنگ ایرانی و سندی از تاریخ تمدن و ادبیات و علوم جهان اسلامی است. نکته‌های اخلاقی، اجتماعی، دینی، تاریخی در آن فراوان است. داستان‌هایی دارد که سخت‌ترین دل‌ها را نرم می‌کند. در طی داستان‌ها از رفتار اجتماعی و تعدی و تجاوز پادشاهان و امیران و حاکمان و بعضی از مدعیان شریعت و طریقت انتقاد شده است. این کتاب که یکی از متن‌های معتبر فارسی است، شامل یک دوره تاریخ از آغاز آفرینش تا پایان دوره خلفای عباسی است که تاریخ ایران و اسلام را نیز دربر می‌گیرد.

این کتاب علاوه بر توجه به جایگاه حکایت و قصه در تاریخ ادبیات فارسی، مطالب تاریخی را در قالب حکایات بیان می‌کند. حدود یک ششم کتاب اختصاص به بیان وقایع تاریخی دارد.عوفی در این کتاب از سبک خاصی پیروی نکرده بلکه سبک آن وابسته به منابعی بوده که داستان از آنجا آورده شده است. گاهی سبکی روان و ساده داشته وبعضی مواقع پر از صنایع و عباراتی سنگین است.

کتاب جوامع الحکایات و لوامع الروایات ؛ به معنی گردآورده‌ای از داستان‌ها و درخشش‌هایی از بازگفته‌ها، اثر سدیدالدین محمد عوفی که در حدود ۶۳۰ هجری قمری (نیمهٔ اول سده هفتم هجری) نوشته شده است و در ۱۳۶۳، با تصحیح و توضیح‌نویسی جعفر شعار منتشر شد. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های دارای نکات تاریخی، اخلاقی و مذهبی پر از لطیفه‌های پارسی و کتاب گوشه‌ای از تاریخ تمدن و ادبیات جهان اسلام و ایران و یکی از بزرگترین مجموعه‌های داستانی قرن هفتم هجری قمری می‌باشد. این کتاب بعنوان مرجعی برای سایر دانشمندان و نویسندگان بعدی مورد استفاده قرار گرفته است. کتاب در چهار بخش (قِسم) و مجموعاً یکصد باب تنظیم شده است.

بخش اول شامل اتفاقات تاریخی است که از ابتدای آفرینش تا دوران خلفای عباسی پیش آمده است. مقصود نویسنده از جمع‌آوری داستان‌ها در حقیقت بیان یک رشته معارف اخلاقی و پند و اندرز بوده است.