آیا سینما هنر است؟ جوابم این است که چه فرقی به حال تان می کند؟ ... . شیرینی پزی که موفق می شود یک شیرینی خامه ای خوب بپزد، یک هنرمند است. شخم زنی که از وسایل مکانیزه استفاده و شیاری حفر می کند، یک هنرمند است. هنر یک شغل نیست. چیزی است که به وسیله آن کاری انجام می گیرد. تعریف من از هنر این است.» پرداختن «هنر شاعر پرداختن شعر است و هنر دوست داشتن هنر عشق پردازی است

سنگ بنای سینمای اجتماعی ایران از اواخر دهه چهل با آثار سینماگران موج نو گذاشته شد. موجی که حاصل ظهور چند فیلمساز خوش فکر و خوش قریحه بود که فیلم‌هایشان جریان تازه در سینمای ایران به وجود آوردند. جز شاخه روشنفکرانه آثار موج نو که گرایشش بیشتر تجربه‌گرایی در فرم بود، اغلب فیلم‌های منتسب به این موج با رویکرد به جامعه و آدم‌هایش شناخته می شدند.

چیزی که سینمای فارسی از آن بی بهره بود و جز ارائه تیپ های تکراری و ایجاد تصویری جعلی از جامعه و مناسباتش کار دیگری نمی‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مناسبات سینما تغییرات گسترده ای کرد و با حذف فیلم فارسی سازان، نسل تازه ای به میدان آمدند که میانشان سینما‌گران به چشم می خوردند که رویکردی اجتماعی نگر داشتند. سینمای اجتماعی از اواخر دهه 60 اوج گرفت و تا اوایل دهه 80 با تمام فراز و نشیب‌ها شاهد خلق آثار قابل توجهی در این حوزه بودیم...

در کل هیچ‌وقت سینمای اجتماعی در این مملکت از شرایط خوبی برخوردار نبوده و از ابتدا همیشه با ممیزی محدود شده، از «جنوب شهر» فرخ غفاری در دهه 30 بگیرید تا همین حالا، ولی نباید نادیده گرفت که در یک دوره زمانی آثار اجتماعی نسبتاً خوبی هم داشتیم. باید بپذیریم که با هیچ فیلمی کلیت یک نظام تغییر نمی‌کند و ما امروز هم می‌توانیم فیلم‌های اجتماعی خوبی داشته باشیم. به هر حال باید واقعیات دیده شود و اتفاقاً دیدنشان توسط مردم، اعتماد آنان را به موقعیت فعلی و نظام بیشتر جلب می‌کند. مردم باید ببینند تا بهتر بتوانند در بهبود این معضلات کمک کنند.