تفسیر معارف القرآن ؛ چهارده جلدی

تفسیر معارف القرآن

نویسنده: محمدشفیع عثمانی
مترجم: محمدیوسف حسین پور
ناشر: احمد جام
زبان کتاب: فارسی - عربی
تعداد صفحه: 8900
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1392 - دوره چاپ: 5

مروری بر کتاب

 این تفسیر از جمله تفاسیر معتبری است که توسط دانشمند پاکستانی علامه محمد شفیع عثمانی به زبانی ساده و همه فهم و بسیار گویا نوشته شده و در آن تلاش کرده است که به دور از اصطلاحات فنی- تخصصی مرجعی همه‌فهم برای درک معانی عمیق آیات قرآن کریم ارائه دهد.

وی در جلد نخست این مجموعه، در مقدمه‌ای عالمانه و نسبتاً مفصل اطلاعات بسیار سودمندی درباره قرآن کریم و علوم وابسته به آن ارائه می‌دهد و خواننده را با اساسی‌ترین اصطلاحات تفسیری که در خلال کتاب با آن مواجه می‌شود آشنا می‌سازد؛ از جمله: ماهیت وحی، چگونگی تدوین قرآن، قرائت‌های هفتگانه، حافظان قرآن، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه، شأن نزول و علامت‌های تجویدی.

علامه محمد تقی عثمانی در آن مدرسه از سن پنج سالگی مشغول فراگیری علوم دینی شده و در سال 1379 هجری از دروس حوزوی فارغ التحصیل شدند. از آن سال به بعد به عنوان استاددارالعوم کراچی مشغول تدریس شده و بالآخره تدریس سنن ترمذی را بر عهده گرفتند و تادر گذشت استاد بزرگوارش علامه سبحان محمود / به تدریس آن اشتغال داشتند. در سال 1420 هجری پس از این که استاد صحیح بخاری دارالعلوم کراچی حضرت مولانا سبحان محمود زندگی را الوداع گفتند علامه محمد تقی عثمانی به عنوان استاد صحیح‌ترین کتاب حدیث، بعد از کتاب الله منتخب شدند.

علامه محمد تقی عثمانی مدرک لیسانس اقتصاد و سیاست را در سال 1964 و مدرک لیسانس حقوق را در سال 1967 م، از دانشگاه کراچی و مدرک فوق لیسانس رشته ادبیات عرب را در سال 1970 م، از دانشگان پنجاب پاکستان کسب کرد.

محمد شفیع عثمانی در تفسیر معارف القرآن و در تفسیر ﴿وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ﴾ در مورد دلالت آیه چنین می گوید:

﴿وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ﴾ در ابتدای این آیه تمثیل کفّار به مردگان و مؤمنان به زندگان بیان شده است که با تناسب آن در اینجا مراد از ﴿مَنْ فِی الْقُبُورِ﴾ کفّارند، با این مطلب که، همانگونه که شما نمی توانید مردگانی را بشنوانید، این کفّار زنده را هم نمی توانید بشنوانید.

این آیه شخصاً این مطلب را روشن نمود، که مراد از شنوانیدن آن است که مفید و مؤثّر واقع بشود، و اگرنه مطلق شنوانیدن همیشه با کفّار جریان داشته و همیشه مشاهده شده است که آن حضرت ص به آنان تبلیغ می نمود، و آنها می شنیدند، لذا مراد از این آیه این است همانگونه که شما نمی توانید با شنوانیدن کلام حق مردگان را به سوی حقّ رهنمایی کنید؛ زیرا که آنها از جهان دار العمل به آخرت دار الجزا منتقل شده اند، در آنجا اگر آنها ایمان هم بیاورند، اعتباری نخواهد داشت، هم چنین است وضع کفّار، از این ثابت گردید، آنچه در آیه نفی شده است که کفّار نمی شنوند، مراد از آن اسماع نافع محض است، که از آن شنونده باطل را فرو گذاشته به سوی حقّ آید، از این تقریر روشن گردید که این با مسئله شنیدن مردگان هیچگونه ارتباطی ندارد، بلکه آن مسئله به جای خود، مستقلّ است، که آیا مردگان کلام زندگان را می شنوند یا خیر، تحقیق مفصّل آن در سوره روم و سوره نمل گذشت