تریسترام شندی

تریسترام شندی

نویسنده: لارنس استرن
مترجم: ابراهیم یونسی
ناشر: نگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 674
اندازه کتاب: رقعی سلفون - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

رمان «تریسترام شندی» از رمان های شاخص طنز در ادبیات جهان محسوب می شود. لارنس استرن، روحانی و نویسنده انگلیسی در سال 1713 میلادی در ایرلند متولد شد و در چهل سالگی این رمان را نوشت.

این کتاب را اگر علیه چیزی نوشته باشم بر علیه افسردگی نوشته ام

...در دوره یی که استرن «تریسترام شندی» را نوشت، رمان نویسان می کوشیدند با پیروی از اصل علت و معلول و الگوی زمان خطی (یا متوالی)، رمان هایشان را بر اساس پیرنگی خوش ساخت بنویسند؛ پیرنگی که به دلیل برخورداری از ساختار سه قسمتی «آغاز - میانه - فرجام» بسیار باورپذیر جلوه می کرد.

این باورپذیری را از جمله در شکل و شمایل زندگینامه یی رمان های قرن هجدهم می توان دید. بسیاری از رمان های آن دوره به زندگینامه موثقی شباهت دارند که راوی همه دان برای خواننده بیان می کند. از این رو، عنوان این رمان ها غالباً نام شخصیت اصلی آنهاست (مانند «رابینسون کروزوئه» نوشته دانیل دفو، «پملا» نوشته ساموئل ریچاردسن، و «تام جونز» نوشته هنری فیلدینگ). اما استرن که در همان دوره می زیست، از این الگوی متداول تخطی کرد.

عنوان رمان استرن («زندگی و عقاید تریسترام شندی») به ظاهر حکایت از آن دارد که او نیز همچون نویسندگان هم عصر خود قالبی آشنا را برای روایت کردن داستانی زندگینامه مانند اختیار کرده؛ لیکن تجربه خواندن این رمان نشان می دهد استرن در واقع آن قالب مالوف را شکسته و طرحی نو درانداخته است.روایتگری رمان را شخصیت اصلی (تریسترام شندی) بر عهده دارد، اما او بیش از اینکه خود را معرفی کند و داستان زندگی شخصی خویش را بازگوید، شخصیت هایی دیگر را به ما می شناساند و رویدادهای مربوط به زندگی آنان را روایت می کند...

لارنس استرن، روحانى و مصنّف انگلیسى در 24 نوامبر 1713 در كلونمل ایرلند تولد یافت. حدود چهل‌سال بعد كه تریسترام شندى را نوشت با شادمانى از زندگانى پادگانى و گفت‌وگوهاى روزهاى كودكى خود یاد مى‌كرد. پدرش، راجر استرن، كه افسریار بود، خانواده را از این قرارگاه به آن قرارگاه مى‌برد. وى بعدها استرن را در نزدیك هالیفاكس به مدرسه گذاشت. استرن در 1733 با یارى پسرعمّش، ریچارد استرن، وارد كالج عیسى در كیمبریج شد.

سال‌هاى تحصیل در كالج درخشندگى چندانى نداشتند. در 1737 به اخذ درجه لیسانس توفیق یافت، و در همان سال به سمت شمّاس به خدمت كلیسا درآمد؛ در 1738 كشیش شد و در 1740 گواهینامه فوق‌لیسانس گرفت. در 1738با یارى عمویش، جیكس استرن، كه از روحانیان برجسته و متشخص اسقف‌نشین یورك بود، مسئولیت كلیسایى در نزدیك یورك را بر عهده گرفت. سه سال پس از آن با الیزابت لوملى ازدواج كرد. از این ازدواج در 1747 دخترى نتیجه شد به نام لیدیا، كه بعدها نامه‌هاى پدر را تصحیح و منتشر كرد.

زندگى داخلى استرن به علت زودخشمى زن و شوهر گاه دستخوش آشوب بود، و در سال‌هاى بعد به سبب آشفتگى دماغى خانم استرن، و لاس‌زنى‌هاى استرن با زنان دیگر این ناسازگارى شدت بیشترى گرفت. مزید بر این، توقّع مادّى خواهر و مادرِ بیوه او بود كه مدام در فشارش مى‌گذاشت. سلامتش در اثر خون‌ریزى ریه، كه سابقه آن به سال‌هاى تحصیل در دانشكده بازمى‌گشت مختل شد، و بنیه‌اش سخت تحلیل رفت.