آیتمی یافت نشد!
ترجمه رساله قشیریه
نویسنده: ابوالقاسم قشیری
مترجم: ابوعلی حسن بن احمد عثمانی
مصحح: بدیع الزمان فروزانفر
ناشر: علمی و فرهنگی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 912
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1374 _ 1361 - دوره چاپ: 4 _ 2
کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو
مروری بر کتاب
رساله ی قشیریه نامه یا پیامی است که قشیری ان را به صوفیان شهرهای اسلام فرستاده است و علت نوشتن ان ظهور فساد در طریقت و انحراف صوفی نمایان از آداب و سنن مشایخ پیشین و ظهور مدعیان دور از حقیقت و دروغین بوده، و مصنف در مقدمه، این مطلب را از روی سوز و گداز شرح داده است.
این کتاب که یکی از مآخذ و اسناد مهم و معتبر تصوف است مشتمل بر عقاید صوفیان و بیان معرفت و محبت و شوق و وظایف مرید و مراد و اثبات کرامات اولیا و احوال صوفیان است و کسانی که بخواهند از اصول طریقت یا تاریخ تصوف اصطلاحات صوفیان اطلاع درست و مستند داشته باشند از مطالعه این کتاب و مراجعه بدان هرگز بی نیاز نخواهند بود.
تالیف متن عربی کتاب در نیمه ی اول قرن پنجم انجام گرفته، و در همان زمان یا کمی دنبال تر، ابوعلی حسن بن احمد عثمانی آن را به فارسی ترجمه کرده است.رساله قشیریه، بی گمان یکی از مآخذ و اسناد مهم و معتبر تصوف و عرفانِ اسلامی است و کسانی که بخواهند از اصول طریقت یا تاریخ تصوف اطلاع درست و مُستند داشته باشند، از مطالعه و مراجعه بدین کتاب هرگز بی نیاز نخواهندبود.
از همان آغازِ تألیف، این کتاب در بین عرفا و خانقاه نشینان، به سرعت جایگاه والایی به دست آورد و به عنوان مَتنی آهنگین و جذ٧اب و معنوی خوانده می شد و مریدان و درویشان را در وَجدی وصف ناپذیر فرو می برد.خواندن رساله قشیریه در میان صوفیه رواجِ بسیاری داشت و عارفانِ بزرگی هم چون مولوی و عطار، در آثار خود از این کتاب، بسیار یاد کرده اند و عارفانی نیز شرح های دقیق و مهمی بر این کتاب نوشته اند.
امروزه نیز در محافلِ عرفانی و معنوی، این میراثِ گران سنگِ ابوالقاسم قُشیری، از جایگاه رفیعی برخوردار است و کام مشتاقان وادیِ معرفت را از زلالِ معنویت سیراب می سازد.از رساله قشیریه دو ترجمه موجود است. ترجمه اول در سال 601 ه . ق. در بغداد کتابت شده که نسخه آن بسیار مغشوش و مشو٧ش است. ترجمه دوم که اصلاح ترجمه نخستین است، تاریخ کتابت ندارد لیکن از روی قرائن خط٧ و املا می توان گفت که در نیمه دوم قرن ششم یا اول قرن هفتم کتابت شده است.
ابوعلی بن احمد عثمانی که از جمله شاگردان و مریدان ابوالقاسم قشیری بود و به انوع فضل آراسته، متنِ عربیِ رساله قشیریه را به فارسی ترجمه کرد و سال ها بعد مترجمی گمنام، این ترجمه را اصلاح کرده و مجددا آن را نشر می دهد.
این کتاب، مشتمل بر دو فصل و پنجاه و چهار باب است.فصل اول در بیانِ عقاید عارفان است در مسایل اصول که از بینِ آن ها به مسأله توحید و صفات خداوند، توجه بیشتری شده است. فصل دوم در بیانِ شرح احوال و نقل اقوال هشتاد و سه تن از عُرفاست. باب دوم از این فصل، شرح اصطلاحات و تعبیرات عارفان است. او در این باب، تعدادی از اصطلاحات صوفیه را شرح و تفسیر می کند و سخنان و حکایات پیران را در آن مورد برای تکمیل تعریف و توضیحِ آن می آورد. بعضی از این اصطلاحات عبارت اند از:وقت، مقام، حال، قبض، بسط، هیبت، اُنس، تواجد، وجد، وجود، جمع، تفرقه و...
ابوالقاسم قشیری در ابواب دیگر این کتاب، مقامات و آداب اخلاق و سُنن صوفیه را با نثری شیرین شرح کرده است. بدونِ استثنا هر بابی با ذکر یک یا دوآیه قرآن و چند حدیث نبوی آغاز می شود و سپس اقوال و حکایات از صحابه و پیرانِ قوم می آید. و گاه نیز اشعار دل انگیزی به عنوان شاهد مثال می آید. برخی از این مقامات عبارت است از: توبه، مجاهدت، خلوت، نقوی، ورع، زهد، خاموشی، خوف، رجا، حُزن، گرسنگی، خشوع، حسد، غیبت، قناعت، توکل، شکر، یقین، صبر و....
کتاب مورد نظر در حال حاضر موجود نیست . اطلاعات خود را وارد فرم زیر نمایید تا زمانی که کتاب موجود شد به شما اطلاع داده شود
