ترانه های فایز

ترانه های فایز

نویسنده: فایز دشتی
به کوشش: عبدالمجید زنگوئی
ناشر: نیما
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 216
اندازه کتاب: خشتی سلفون - سال انتشار: 1353 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : در حد نو

مروری بر کتاب

فایز شاعری که شعرش آینه فرهنگ بومی و تفزل نرم زمانه اوست تا کون نام فایز دشتستانی را به عنوان ترانه سرائی فولکلوریک و معمولی بسیار شنیده اید ؛ اما اینرا کسی نیندیشیده که شعر فولکوریک ، شاعر معین ندارد و اگر هم مثلا نام کسی را به اسم «باقر لاری» شنیده باشید متوجه شده اید که شعری ندارد بلکه همان ترانه های فولکوریک محض است.

اما فایز شاعری است به معنی واقعی با امتیازی والاتر که همان انعکاس فرهنگ بومی در شعرش باشد. یعنی شاعری دو چهره ، دیگر اینکه ترانه هایش در حد شعرهای پرشور ، ساده و بسیار زیبایی است که می توان گفت از بسیاری معاصر نیش شاعرتر است ؛ کتاب تازه ترانه های او نیز اولین مجموعه شعرهای واقعی اوست ... مجموعه ای خواندنی و ماندنی ، که شایسته نقد و نظرش یافتیم ...

کنم مدح خم ابروت یا روت
نهم نام لبت یاقوت یا  قوت
یقینم هست فایز زنده گردد
رسد برتختۀ تابوت تا  بوت
دل من حالت پروانه دارد
به آتش سوختن پروا ندارد
دل فایز چو مرغ پرشکسته
به هرجا کو فتد پروا ندارد
یا:
توآتش رخ دلم پروانه کردی
زخون ناحقم پروا نکردی
تودیدی دام زلف یار فایز
چرا ای مرغ دل پروا نکردی؟
یا:
جوانی هست چون گنج خداد
خوشا آن کس که این گنجش خداداد
برو فایز که این گنج ازتو بگذشت
مزن دیگر تو از دست خدا داد
یا:
اگر صد تیر ناز از دلبر آید
مکن باور که آه از دل برآید
پس از صد سال بعد ازمرگ فایز
هنوز آواز دلبر دلبر آید
یا:
بگو با دلبر ترسایی آمشب
چه می شد گر که بی ترس آیی امشب
لبان خشک فایز را ز زحمت
برآن لعل لب تر سایی امشب