حوزه های مختلف علوم منفرد جامعه شناسی، روانشناسی و غیره ذیل فلسفه های رسمی عصر حاضر به نحوی از انحاء به محیط حیات انسانی توجه کرده اند.از نظرگاه این علوم «محیط» همان ارتباطاتی است که آدمی را به عالم محسوس تصورات و عادات پیوند می زند و نوع حیات اجتماعی و فکری انسان را در این نظر متعین می سازد.

اگر از این منظر به نظاره عالم انسانی بنشینیم با انقلاب و نهضت رنسانس محیط انسانی در غرب تغییر می کند و این تغییر محیط ملازمه با تغییر انسان در آن دیار داشته است.فرهنگ غرب پس از رنسانس، علی‌الخصوص قرن هجدهم به سرتاسر عالم توسعه یافت و به منزله‌ی تنها فرهنگ موجود زنده‌ی عالم تلقی گردید.

بدین‌طریق فرهنگ زندگی غربیان چون الگو و نمونه‌ی اعمال شرقیان. تلقی شد. در ضمن فرهنگ‌مداری غرب، اعتقاد به برتری اروپایی نیز پدید آمده است که یک نظریه‌ی شبه علمی محسوب می‌شود. داروینیسم که در قلمرو زیست‌شناسی و تاریخ طبیعی پدید آمد، نظریه‌ی نوید استیلای تمدن غرب بر آسیا تلقی شد. نظریه‌ی استبداد شرقی و قبول ضعف جسمانی و فکری شرقیان نیز که از آوای مونتسکیو و منورالفکران و قبل از آنان، سیاحانی که با اصول و تفکر غربی به شرح و زندگانی اقوام شرق پرداخته بودند، داروینیسم اجتماعی صحه می‌گذاشت.