تاریخ و فرهنگ ؛ عمر دوباره ؛ زرکوب

تاریخ و فرهنگ

نویسنده: مجتبی مینوی
ناشر: خوارزمی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 554
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار:  1369 - دوره چاپ: 3

کمیاب - کیفیت : نو ؛ روکش کتاب زدگی مختصری دارد

مروری بر کتاب

جلد سوم مجموعه گفتارها و نوشته‌ها 

تاریخ و فرهنگ مجموعه گفتارها و نوشته‌ها مجتبی مینوی در طول مدت زندگانی خود در دهها کنگره و انجمن علمی و ادبی جهان می باشد.از جمله آثار مینوی که بسیار ارزشمند است سه جلد مقاله را می‌توان نام برد که شامل دو جلد تاریخ و فرهنگ و یک جلد یادگار عمر است.

 مینوی پشتکار زیادی داشته، به عنوان مثال از کتاب‌های زیادی در کتابخانه‌های ترکیه عکس‌برداری و نسخه‌برداری کرده است. به عنوان مثال از تنها نسخه کتاب عامری نیشابوری به دلیل سخت‌گیری‌های ترک‌ها و اجازه ندادن برای عکاسی، به صورت دست‌نویس نسخه‌برداری کرده است.«مجتبی مینوی» در ۱۹ بهمن ماه ۱۲۸۲ هجری شمسی در تهران متولد شد. او تحصیلات مقدماتی خود را در سامرا انجام داد و در سال ۱۲۹۰ به همراه خانواده به ایران بازگشت و به ادامه تحصیل پرداخت.مینوی تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و با برخی شخصیت‌های ادبی مانند صادق هدایت هم‌دوره بود.

در سال ۱۳۲۸ به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پرداخت و در سال ۱۳۳۱ مدتی ریاست تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ را بر عهده گرفت.این پژوهشگر سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأمور شد تا طی سفرهایی به کشور ترکیه، ضمن جست‌وجو در کتابخانه‌های این کشور و بررسی کتاب‌های خطی فارسی، عربی و ترکی به عکس‌برداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتاب‌های خطی بپردازد.او مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» را که حاصل سفرهایش بود در مجله دانشکده ادبیات تهران در سه شماره متوالی در سال ۱۳۳۵ منتشر کرد. همچنین موفق به تهیه میکروفیلم بیش از هزار نسخه خطی شد که هم‌اکنون در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.

مینوی در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در همان سال سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی را به عهده گرفت و تا پایان عمر به این کار ادامه داد.او در هفتم بهمن‌ماه سال 1355 هجری شمسی از دنیا رفت.این پژوهشگر و مصحح در طول فعالیت‌های خود استاد دانشگاه تهران، رایزن فرهنگی ایران در ترکیه، رییس تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ و سرپرست علمی بنیاد شاهنامه فردوسی بوده است.

از جمله آثار «مجتبی مینوی» می‌توان به تصحیح عیون‌الحکمه ابن سینا در سال ۱۳۳۳، تصحیح نوروزنامه در سال ۱۳۱۲، تصحیح ویس و رامین فخرالدین اسعد گرگانی در سال ۱۳۱۴، پانزده گفتار (درباره چند تن از رجال ادب اروپا) در سال ۱۳۳۵، احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی به‌ضمیمه منتخب نورالعلوم در سال ۱۳۵۴، تألیف آزادی و آزادفکری در سال ۱۳۳۸، تألیف فردوسی و شعر او در سال ۱۳۴۶ و نقد حال (مجموعه گفتارها و نوشته‌ها) سال ۱۳۵۱ اشاره کرد.

وى در آن گفتارها کلماتى برابر اصطلاحات خارجى درست مى‌کرد که امروزه متداول شده است، مثل: سخن‌پراکنى، منشور ملل، منشور آتلانتیک. در سال 1950م برابر با 1329ش، از لندن به استانبول رفت و در آنجا ریاست دبستان ایرانیان در استانبول را براى مدت چهار ماه به عهده گرفت. وى در آنجا متوجه عظمت کتابخانه‌هاى ترکیه شد و در مقاله‌اى به نام «شهر کتابخانه‌ها» - یا «شهر کتبخانه‌ها» - در باب اهمیت ترکیه و انگلستان از لحاظ کتابخانه، مطالبى نوشت. پس از برگشتن به ایران، اقدام کرد که از کتاب‌هاى موجود در کتابخانه‌هاى ترکیه عکس‌بردارى شود. مجتبی مینوی در طول مدت زندگانی خود در دهها کنگره و انجمن علمی و ادبی جهان شرکت کرد و مقالات ارزنده‌ای ارائه داد.

معروف‌ترین این کنگره‌ها عبارت‌اند از: کنگره بین‌المللی هزاره فردوسی، تهران ۳۱۳ ه. ش،

سمینار بررسی فرهنگ اسلامی، پرینستون (۱۳۳۲ ه. ش)،
سمینار تمدن غرب از نظر مشرق‌زمین، ونیز (۱۳۳۵ ه. ش)،
سمینار مورخان خاورمیانه، لندن (۱۳۳۸ه. ش)،
کنگره بین‌المللی هنر و معماری ایران، نیویورک (۱۳۳۹ ه. ش،)،
کنگره بین‌المللی خاورشناسان، استانبول (۱۳۳۰ ه. ش،)،
کنگره بین‌المللی خاورشناسان، مونیخ (۱۳۳۶)،
کنگره بین‌المللی‌خاورشناسان، مسکو (۱۳۳۹)،
کنگره بین‌المللی ایرانشناسان در ان آربر (۱۳۴۶)،
کنگره بین‌المللی خاورشناسان پاریس (۱۳۵۲)