تاريخ کشور آمريکا به کم‌تر از چهارصد سال باز مي‌گردد، کما اين‌که روز استقلال رسمي آمريکا در سال ۱۷۷۶ است، اما خود سرزمين آمريکا در جایگاه زيستگاهی بشري قدمت بسيار بيش‌تري دارد. نخستين انسان‌هايي که به قارة آمريکا رسيدند، بخشي از مردماني بودند که به آرامي از آفريقا گذشته و به قاره‌هاي ديگر مهاجرت کرده بودند. حدود يکصد هزار سال پيش، پاره‌اي از اين مردمان، ابتدا به آسيا مهاجرت کردند و سرانجام در حدود چهارده هزار سال پيش، از شرق آسيا و از راه تنگة برينگ (که آن زمان پوشيده از برف و يخ بود) وارد قارة آمريکا شدند. از اين نخستين آمريکاييان، سنگ‌نگاره‌ها، گورستان‌ها و برخي اشياء ديگر به جا مانده ‌است.

بوميان و سرخپوستان به تدريج به درجات مختلف تکامل اجتماعي و فرهنگي رسيدند که نتيجة آن پديد آمدن تمدن‌هايي بود که در اوج شکوفايي به عالي‌ترين مدارج تمدن باستاني نايل شدند. اين تمدن‌ها مايا، تولتک‌، آزتک‌ و اينکا نام داشتند. اگرچه گفته مي‌شود مردمان شمال اروپا مانند وايکينگ‌ها، بارها به سواحل شرقي آمريکا رفته بودند، ولي موج مهاجرت اروپايي‌ها، پس از کشف اين قاره به‌دست کريستف کلمب آغاز شد. نام آمريکا به احتمال زياد از نام دريانورد ايتاليايي آمريکو وسپوچي‏ گرفته شده است. اين دريانورد، سفرهاي اکتشافي خود را در قاره جديد از برزيل کنوني شروع و در نقشه‌برداري از سواحل شرقي قاره نقش مهمي ايفا کرد.

در خلال قرن هفدهم ميلادي، به تدريج گروه‌هاي ديگري از اروپاييان به قارة جديد آمده، در آن‌جا زندگي تازه‌اي را شروع کردند. اسپانيايي‌ها در منطقه فلوريداي امروز ساکن شدند. بريتانيايي‌ها شهر جيمز تاون در ويرجينياي امروز را آباد کردند، هلندي‌ها نيو آمستردام را ساختند که اکنون نيويورک خوانده مي‌شود و فرانسوي‌ها نيز در ايالت جنوبي لوييزيانا و اطراف رودخانة ميسي‌سي‌پي ساکن شدند.

مناطق مختلف شرقي آمريکا چند بار بين قدرت‌هاي بزرگ اروپايي دست به دست شد. مهاجران بريتانيايي در بخش‌هاي زيادي از سرزمين جديد مستقر شدند و آن را به شکل مستعمرات بريتانيايي اداره مي‌کردند. نبردهايي نيز بين مهاجران اروپايي و مردمان بومي آمريکا بر سر مالکيت زمين در ‌گرفت. قسمت بزرگي از سرزمين‌هاي شرقي قاره آمريکا مستعمرة بريتانيا بود و تجار بريتانيايي با استفاده از نيروي کار رايگان بردگان آفريقايي سيستم تجاري بسيار پرسود و بي‌سابقه‌اي ايجاد کردند....

متن نامه آبراهام لینکلن (رییس جمهور آمریکا به معلم پسرش):
به پسرم درس بدهید. او باید بداند که همه مردم عادل و صادق نیستند، اما به پسر بیاموزید که به ازای هر شیاد، انسان درستکاری هم وجود دارد. به او بگویید به ازای هر سیاستمدار خودخواه، رهبر جوانمردی هم یافت می‌شود به او بیاموزید که در ازای هر دشمن، دوستی هم هست. می‌دانم که وقت می‌گیرد، اما به او بیاموزید که اگر با کار و زحمت خویش یک دلار کاسبی کند بهتر از آن است که روی زمین 5 دلار بیابد.

به پسرم بیاموزید که در مدرسه بهتر این است که مردود شود اما با تقلب به قبولی نرسد. به او بیاموزید که از باختن پند بگیرد و از پیروز شدن لذت ببرد. به او بگویید به عقایدش ایمان داشته باشد حتی اگر همه برخلاف او حرف بزنند. به پسرم یاد بدهید که همه حرف‌ها را بشنود و سخنی را که به نظرش درست می‌رسد انتخاب کند. ارزش‌های زندگی را به پسرم آموزش دهید. اگر می‌توانید به پسرم یاد بدهید که در اوج اندوه، تبسم را فراموش نکند.

به او بیاموزید که از اشک ریختن خجالت نکشد. به او بیاموزید که می‌توانند برای فکر و شعورش مبلغی تعیین کند اما قیمت‌گذاری برای دل بی‌معنا است. به او بگویید که تسلیم هیاهو نشود و اگر خود را بر حق می‌داند، پای سخنش بایستد و با تمام قوا بجنگد. در کار تدریس به پسرم ملایمت به خرج دهید، اما از او یک نازپرورده نسازید. بگذارید که او شجاع باشد. به او بیاموزید که به مردم اعتقاد داشته باشد. توقع زیادی است اما ببینید که چه می‌توانید بکنید، پسرم کودک کم سن و سال و خوبی است!