تاریخ نقد جدید ؛ جلد چهارم ؛ دو جلدی

تاریخ نقد جدید

نویسنده: رنه ولک
مترجم: سعید ارباب شیرانی
ناشر: نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 885
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1379 _ 1377 - دوره چاپ: 2 _ 1

کیفیت : نو ؛ روکش کتاب خاک گرفتگی و زدگی مختصری دارد

مروری بر کتاب 

جلد چهارم

در جلد چهارم (بخش اول) از مجموعه‌ی تاریخ نقد جدید غالباً نقد در فرانسه‌ی قرن نوزدهم به‌ویژه نیمه‌ی دوم آن مدنظر است. ابتدا آرای منتقدان ادبی ناتورالیستی، رئالیستی و امپرسیونیستی بررسی می‌شود. نویسندگان بزرگی همچون دونوره بالزاک، گوستاو فلوبر، گی‌دو موپاسان، امیل زولا، آناتول فرانس و… که در این دوران نقش اول را در جریانات ادبی ایفا کرده‌اند. سپس منتقدان کِه‌تر و البته بخشی از تاریخ ادبی فرانسه موردبحث است و در نهایت مختصری از نقد در انگلستان و ایتالیا و آمریکا تحلیل شده است.

رنه ولک یکی از برجسته‌ترین منتقدان ادبی (1995-1903) برخاسته از مکتب زبان‌شناسی و متن‌شناسی پراگ بود. این مورخ ادبی در اوایل جنگ جهانی دوم به آمریکا مهاجرت کرد و مطالعات خود را تا آخر عمر در این کشور ادامه داد. ولک آثار بسیاری دارد؛ اما شاهکار او مجموعه‌ی هشت‌جلدی نقد جدید است که در آن نظریه‌های نقد را از 1750 تا 1950 بررسی، تحلیل و ثبت می‌کند. برای او نقد هم داوری درباره‌ی آثار و نویسندگان و به عبارت دیگر نقد حکمی و عملی است و هم اصل و اساس ادبیات، نظریه‌ی ادبی، خاستگاه و نقش و تأثیر آن در زندگی و تمدن بشری مدنظر است.

... این عام‌نگری رمانتیکی الهام‌بخش نگرش بالزاک نسبت به نقد نیز هست. او از منتقد خرده‌گیری که از سر تعصب نقد می‌نویسد بیزار است و به نوع والاتر نقدنویسی تمایل دارد. علمی که مستلزم درک کامل آثار، برداشت واضح از گرایش‌های زمان، اتخاذ نظام روش‌مند، و ایمان به برخی اصول است.

در جلد چهارم (بخش دوم) این مجموعه نیز همچون جلد سوم به مباحث نقد در قرن نوزدهم پرداخته می‌شود. قرنی که با کثرت و تنوع اندیشه‌ها و نظریات مواجه بود. تقریباً درباره‌ی تمام مکاتبی که امروز هم وجود دارند از جمله مکتب اصالت علم، اصالت تاریخ، رئالیسم، ناتورالیسم، سمبولیسم و… در این کتاب صحبت و بحث شده است. در این جلد، مطالب از منتقدان تندرو روس آغاز می‌شود و پس از آن‌ها نهضت زیبا‌شناسی انگلستان را پوشش می‌دهد و در نهایت به سمبولیست‌های فرانسه منتهی می‌شود.

... ستایش اصلی چرنیشفسکی متوجه‌ گوگول می‌شود، بنیانگذار «گرایش انتقادی» در ادبیات روسیه، آفریننده‌ی مکتب، کسی که ادبیات روس را از قید تأثیر بیگانگان آزاد کرد و آن را وسیله‌ی کسب هویت ملی قرار داد.