- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 121684 - 118/5
- وزن: 2.70kg
- UPC: 200
تاریخ سیاسی ساسانیان
نویسنده: محمدجواد مشکور
ناشر: دنیای کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1551
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1367 - دوره چاپ: 1
کیفیت : در حد نو
مروری بر کتاب
این کتاب دنباله تاریخ ایران باستان حسن پیرنیا (مشیرالدوله) است که دکتر محمدجواد مشکور کار نیمه تمام وی را در زمینه تاریخ سیاسی ساسانیان تکمیل کرد.
این کتاب جنبههای مختلف تاریخ و تمدن ساسانیان را در بخشهای مجزا معرفی و بررسی میکند. تاریخ سیاسی ساسانیان، ساختار دولت ساسانی، اقتصاد، دین، سپاه جنگ، هنرهای مختلف دوره ساسانی و... مباحث فصلهای کتاب را تشکیل میدهند. در پایان کتاب نیز گاهشماری ساسانیان، کتابشناسی و نمایه میآید.
سلسله ساسانی آخرین سلسله پادشاهی ایران باستان است. پادشاهان این سلسله که از 226 میلادی به طور رسمی به حکومت رسیدند تا مدت مدیدی یعنی 652 میلادی بر کشور پهناور ایران حکم راندند.پادشاهان زیادی از این سلسله بر تخت نشستند ولی از میان آنها چند تن دارای ویژگیهای خاصی بودند که در تاریخ نیز از آنها زیاد یاد شده است مانند اردشیر بابکان به علت تاسیس این سلسله، شاپور اول و دوم به علت گسترش قلمرو حکومت و شکست دادن امپراطوری روم و اعراب و بالاخره انوشیروان به علت انجام اصلاحات در کشور و ایجاد نظم و قانون در جامعه در تاریخ مشهور می باشند.
در روزگار ساسانیان دین زردشتی به عنوان دین رسمی کشور انتخاب شد. در این دوره به علت بحرانهای اقتصادی و اجتماعی دو آئین مانوی و مزدکی مطرح شدند و تعداد زیادی از ایرانیان را به خود جلب کرد.
در اواخر حکومت ساسانیان پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) در شبه جزیره عربستان دین خود را عرضه داشت و پس از مدتی سراسر شبه جزیره تحت لوای اسلام قرار گرفتند. پس از رحلت پیامبر(ص) پیروان آن حضرت در زمان خلافت عمر ایران را به تصرف خود درآوردند و ساسانیان را منقرض کردند. پس از آن ایران تا چند قرن وابسته به خلفای اسلامی بود و ایران بعد از اسلام فصل جدیدی در تاریخ ایران شد.
تاریخ دوره ساسانیان به علت حضور مورخان اسلامی و اروپایی به حقیقت نزدیکتر است این مورخان با نوشتن حوادث مهم و نام پادشاهان این دوره تاریخ این عصر را از وجود ابهام جلوگیری کردند در حالیکه در ادوار قبلی (مادها - هخامنشیان )چنین نیست و افسانه ها نیز به این سلسله ها راه یافته است.