تاریخ تکامل صحنه آرائی

تاریخ تکامل صحنه آرائی

نویسنده: تامارا مانی قلم
ناشر: توکا
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 151
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1357 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب

مصور

جلد اول ؛ تاریخ سنوگرافی (طراحی صحنه) 

آرایه‌گری یا طراحی صحنه در زبانزد و اصطلاح نمایشنامه و سینما، فن آراستن و تزیین صحنه نمایش یا صحنهٔ بازی در سینما است. اگرچه در میان عامه به نادرست گاهی این واژه به جای دکور و به منظور بیان چگونگی چیدمان و آرایش وسایل در خانه به کار می‌رود. دکوراسیون به اجزا و کالایی گفته می‌شود که باعث زیبایی محل مورد نظر می‌شود. در ایران طراح صحنه عمدتاً به شخصی گفته می‌شود که وظیفه انتخاب لوکیشن و انتخاب وسایل مورد نیاز فیلم آکسسوار و چیدمان آن‌ها در صحنه را بر عهده دارد.

در دکوراسیون داخلی به عنوان مثال برای خانه می‌توان از وسایلی مثل تابلوفرش یا هر کالای دیگری که به زیبایی محل کمک کند، استفاده کرد. هنر دکوراسیون کار سخت و حرفه‌ای است که امروزه در دانشگاه‌ها به عنوان یک شغل تدریس و آموزش داده می‌شود.

واقع گرایی، طبیعت گرایی، نماد گرایی، باله روس، ساخت گرایی، اکسپرسیونیسم و تئاتر روایتی هستند که در این کتاب برای نشان دادن سیر تحول صحنه‌آرایی در نمایش، به ویژه صحنه آرایی نو طرح و بررسی شده‌اند .سیر تطور صحنه آرایی مربوط به تحولاتی است که در اواخر قرن 19تا نیمه‌های قرن بیستم روی داد ;زیرا این تحولات متاثر از نظریه‌های جدیدی بود که در کل تئاتر و سبک‌های جدید نقاشی به وجود آمد .

تحولات جدید تئاتر نیز خود ریشه در تحولات علمی جدید و نظریه‌های فلسفی اگوست کنت داشته .در میان سبک‌های فراگیر تئاتری این زمان شیوه‌های استانیسلاوسکی، آپیا، کریگ، مایر هولد و برشت بیش از همه بر صحنه‌آرایی معاصر تاثیر داشته است .در سبک‌های نقاشی نیز شیوه نقاشان روس، کوبیسم، پیکاسو و نقاشی اکسپرسیونیستی آلمان بیش از دیگر سبک‌ها اثرگذار بوده است .از ویژگی‌های صحنه آرایی نو می‌توان به این نمونه‌ها اشاره کرد :وابستگی صحنه آرایی به بازیگری، سعی در خصوص رساندن دکور (حذف حشو و زواید)، گرایش به انتزاع و تجرد، به کارگیری مصالح و مواد واقعی، و ازدیاد نقش نور .