تاریخ امپراتوری هخامنشیان ؛ دو جلدی

تاریخ امپراتوری هخامنشیان 

نویسنده: پی یر بریان
مترجم: مهدی سمسار
ناشر: علم
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1967
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1392 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

از کوروش کبیر تا اسکندر

این اثر مشروح ترین و مستندترین تألیف علمی در موضوع خود در دو دهه اخیر است.نشر شیوا و استوار و جذاب، انسجام و هماهنگی در تدوین و تبویب مطالب ، انطباق با معیارهای تاریخ‌نگاری علمی، استناد به کلیه منابع و مأخذ معتبر جهانی با ذکر درجه اعتبار آنها، کتابشناسی بسیار غنی (حدود هزار عنوان کتاب، مقاله و ...) فهرست اعلام و یادداشتهای مستند الحاقی در پایان کتاب (بیش از صد صفحه) از ویژگیهای بارز و ستودنی و کم‌نظیر این اثر تاریخی است .

پروفسور پی‌یربریان در سال 1940 میلادی در آنژه متولد شد. تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه پواتیه طی کرد و دوره اگرگاسیون تاریخ را در سال 1965 گذراند. در ژانویه 1972 زیر نظر پ.لوک از دانشگاه بوزانسون دکتری ادبیات (تاریخ باستان) گرفت.

از سالهای 1970 به بعد تحقیقات او بیش از پیش به تاریخ هخامنشی اختصاص یافت که اولین نتیجه آن، اثری است به نام راهزنی، کشور گشایی و تجزیه (DHA ll 1976) که در طی آن مولف جوامع کشاورزی دامداری زاگرس را در دوره تسلط هخامنشی بررسی کرده است.این بررسی اساس یک کتاب مفصلتر شد که موضوع آن حکومت و دامداران در خاورمیانه قدیم است.

امپراتوری هخامنشی‌ها در پی فتوحات کوروش و کمبوجیه بر ویرانه‌ها و اراضی حاصلخیز ممالک گوناگون خاور نزدیک تأسیس شد. داریوش اول به این امپراتوری وسعت بخشید و آن را به نحو استوارتری سازماندهی کرد.امپراتوری هخامنشی بیش از دو قرن از رود سند تا دریای اژه، از سیر دریا تا خلیج فارس و نخستین آبشار نیل گسترده بود تا سرانجام با مرگ داریوش سوم در یک توطئه، در همان زمان که حریفش اسکندر در مقام فاتح ظاهر می‌شد، از میان رفت.

کوروش بزرگ، پادشاه سرزمین انشان (انزان، ایذه کنونی از شهرهای استان خوزستان) و سر کرده سلحشور و محبوب طوایف پارسه (پارس) که قلمرو او و پدرانش در آن روزها تابع حکومت پادشاهان خاندان دیااکو محسوب می‌شد، با شورش بر ضد آستیاگ و پیروزی بر او، هگمتانه (اکباتان، همدان) را گرفت (۵۴۹ ق. م). وی، خزانه‌ها و ذخایر تختگاه ماد را هم بنابر روایت یک کتیبه بابلی، به " انشان " برد و سرانجام به فرمانروایی طوایف ماد در ایران پایان داد.

پیروزی سریع او بر قلمرو ماد که بلافاصله پس از سقوط همدان زیر تسلط او درآمد، در نزد پادشاهان عصر موجب دل نگرانی شد. کوروش برای مقابله با اتحادیه‌ای که با شرکت لیدیه، بابل و مصر بر ضد او در حال شکل گرفتن بود، خود را ناچار به درگیری با آنها یافت.پس از آن، بلافاصله با شتابی بی مانند، به جلوگیری از یورش کرزوس پادشاه لیدیه، که با عجله عازم تجاوز به مرزهای ایران بود، پرداخت.

در جنگ، کرزوس شکست خورد و ساردیس (اسپرده، سارد) پایتخت او به دست کوروش افتاد (۵۴۶ق. م). این پیروزی، آسیای کوچک(ترکیه امروزی) را هم برقلمرو وی افزود (۵۴۹ ق. م) اما، پیش از درگیری با بابل و ظاهراً برای آنکه هنگام لشکر کشی به میان رودان (بین‌النهرین) مانند آنچه برای هووخ شتره، پادشاه ماد، در هنگام عزیمتش به جنگ با آشور پیش آمد، دچار حمله سکاها نشود، چندی در نواحی خاوری فلات به گسترش قدرت و تأمین حدود پرداخت.

بالاخره، با گذر از دجله حمله به بابل را آغاز کرد و تقریباً بدون جنگ آن را فتح کرد (۵۳۸ ق. م) با فتح بابل، سرزمینهای آشور و سوریه و فلسطین هم که جزو قلمرو نبونید- پادشاه بابل - بود نیز، به تصرف کوروش در آمد. اما، در گیریهایی که در نواحی خاوری کشور در حوالی گرگان و زمین‌های میان دریاچه کاسپین و دریاچه آرال برای او پیش آمدو ظاهراً به مرگ او منجر شد (۵۲۹ ق. م)، او را از اقدام به لشکر کشی به مصر، که در گذشته با لیدیه و بابل برضد وی هم پیمان شده بودند، مانع گشت.