تاریخ افریقا

تاریخ آفریقا

نویسنده: بزیل دیویدسن
تصاویر : ورنر فورمن
مترجم: هرمز ریاحی , فرشته مولوی
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 630
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1369 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

آفریقا ؛ تاریخ یک قاره 

مصور - تعدادی رنگی و گلاسه

حدود ۳۳۰۰ سال پیش از میلاد، شواهد تاریخی در آفریقا پیدایش سواد را در تمدنهای تحت حکومت فراعنه| فرعونی از مصر باستان نشان می‌دهد، که با سطوح متغیری از تأثیر در دیگر نواحی تا سال ۳۴۳ق م. ادامه یافت.تمدنهای برجسته در زمان‌های مختلف شامل کارتاژ، قلمرو اکسوم، قلمروهای نوبیه، امپراتوری‌های پادشاهی ساحل| ساحل (کانم بورنو)، امپراتوری غنا، امپراتوری مالی، و امپراتوری سونگهای| سونگهای، زیمبابوه کبیر، و قلمرو کنگو می‌شوند.

پس از آن که صحرا به کویر تبدیل شد، مانع غیرقابل نفوذی برای مسافران بین شمال و جنوب ایجاد نمود. حتی پیش از استفاده از شتر، استفاده از گاوهای نر برای عبور از صحرا متداول بود، مسیرهای تجاری از واحه‌هایی می‌گذشتند که از میان بیابان عبور می‌کرد. شتر اولین بار توسط امپراتوری ایران| ایرانیها در سال ۵۲۵ ق.م. به مصر آورده شد، اما تا قرن هشتم میلادی، گله‌های آن به حد کافی در شمال آفریقا پراکنده نشدند تا تجارت فرا- صحرایی در آن منطقه به وجود آید.

بربرهای ساهانجا اولین کسانی بودند که این حیوانات را به خدمت گرفتند.در اواسط قرن نوزدهم اروپائیها و به ویژه جستجوگران بریتانیایی علاقه‌مند به جستجو در قلب این قاره شدند و عرصه را برای تجارت، استخراج معادن و دیگر بهره‌برداریهای بازرگانی به آن گشودند.

علاوه براین، تمایلی برای متمایل کردن ساکنان آن به دین مسیحیت وجود داشت. ناحیه مرکزی آفریقا هنوز تا حد زیادی برای اروپایی‌ها تا این زمان ناشناخته بود. دیوید لیوینگ استون بین سال ۱۸۵۲ تا سال ۱۸۷۳به هنگام مرگش در این قاره به جستجو می‌پرداخت؛ در میان دیگر ادعاها برای کسب این افتخار، وی اولین اروپایی بود که آبشارهای ویکتوریا مشاهده نمود. هدف اصلی افراد جستجوگر یافتن سرچشمه رود نیل بود. سفرهای ریچارد فرانسیس بورتن| بورتن و ژان هانینگ اسپک| اپک (۱۸۵۸–۱۸۵۷) و اسپک و جیمز آگوستوس گرنت| گرنت (۱۸۶۳) منجر به یافتن دریاچه تانگانیا و دریاچه ویکتوریا شد. مورد اخیر نهایتاً به عنوان سرچشمه رود نیل اثبات شد. در پی سفرهای مستمر ساموئل بیکر| بیکر و هانری مورتن استنلی| استنلی، آفریقا تا پایان قرن مزبور به خوبی جستجو و این به راهی برای استعمار منجر گردید که نتیجه آن بود...

...کاپیتانها که بردگان را براى اندازه ‏هاى بدنى یا نیرومندى و یا زیبائى مى ‏خریدند براى اطمینان یافتن از اینکه کالاها [برده ‏ها] طبق سیاهه هستند آزمایش هاى بیرحمانه‏ یى مى ‏کردند، آنان را به زنجیر کشیده، در زیر عرشه نکبت بار و خفقان آور مى‏ چپاندند.

پس از این دوره تاریک، اروپائیان براى تصرف قمست هاى مختلف افریقا دست به کار شدند. حرکت مزبور از سال ۱۸۷۵م با تصرف ساحل طلا از سوى انگلیس شروع شد. در ۱۸۸۱م فرانسه، تونس و بخشهایى از شمال افریقا را مستعمره خود نمود. افریقاى جنوب غربى توسط آلمان اشغال شد. سرزمین‏هاى بین کامرون و مستعمره پرتقالى آنگولا را فرانسویان تصاحب نمودند بعدا به غرب سودان و ماداگاسکار دست‏ یازیدند.

بدنبال این تقسیمات در سال ۱۸۸۴ ملئو پولد دوم منطقه کنگو را ملک شخصى خود قلمداد نمود و بدین گونه بلژیک هم سهمى بدست آورد. ایتالیا نیز لیبى فعلى و سومالى را از آن خود نمود. بدین ترتیب در آغاز قرن بیستم، تمامى نقاط افریقا بین اروپائیان تقسیم شد و غارت افریقا از سوى غرب آغاز گردید.

پس از جنگ دوم باره‏اى از سرزمین ‏هاى افریقا، اربابان خود را عوض نمودند و در این جریان آنچه که مطرح نبود، حقوق سکنه اصلى این مناطق بود و مرزهاى نقاط تحت اشغال، خود سرانه و برحسب مشى تجاوز طلبى و خودکامگى آنان مشخص گشت.

مسائل قومى و فرهنگى در نظر گرفته نشد و گاهى قبیله یا قریه ‏اى را به دو قسمت تقسیم مى‏ نمود که متاسفانه این تقسیم ‏بندى مرزى هنوز باقى است و بسیارى از درگیرى ‏هاى مرزى و نزاع هاى قبیله ‏اى و جنگ هاى داخلى را پدید آورده که منجر به خسارات مالى و جانى فراوانى شده است....