تاجگذاری در ایران باستان

تاجگذاری در ایران باستان

نویسنده: علینقی اعتماد مقدم
ناشر: وزارت فرهنگ و هنر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 100
اندازه کتاب: رحلی - سال انتشار: 1346 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ فاقد تصویر ابتدای کتاب

مروری بر کتاب

چنانکه از شاهنامه برمی آید یکی از سنت های بسیار دیرین در ایران این بوده است که چون به پادشاهی می رسیدند بر تخت می نشستند و تاجگذاری می کردند.این رسم که تا زمان ما با فرقهائی کم و بیش رواج دارد بدین گونه است که پادشاه هنگام به تخت نشینی یا تاجگذاری، نخست خداوند را سپاسگزاری می کند و آنگاه برنامه کار خویش را همراه با پندها به بزرگان و سران کشور و لشکر که در پیشگاه هستند می گوید و چون سخنان شاه پایان می یابد برخی از نامداران گاهی به او پاسخ می دهند و آنگاه بر وی آفرین می خوانند و بر تاج و تختش زر و گوهر می افشانند و از پروردگار میخواهند که سالیان دراز او را برای کشور زنده نگه دارد.

آئین شاهان پیشین درباره تاجگذاری از روی گفته شاهنامه چنین بوده است که موبد موبدان با سه تن از مردمان بینادل و خردمند تاج و تخت زرین را می آراستند تا هنگام به تخت نشستن شاه همه چیز فراهم باشد و چون شاه بر گاه می نشست موبد تاج زر را بر سر شاه می نهاد و دو رخ را به شادی بَر برِ شاه می مالید و سپس هرکس که نثار نزد پادشاه می برد، شاهنشاه آن را به خواهندگان می بخشید و به سپاهیان خود درم و دینار میداد...

آیین بر تخت نشستن و تاج‌گذاری شاهان یکی از کهن‌ترین رسوم و آداب ملی ایران است. اهمیت آیین تاج‌گذاری تا آن درجه بود که در شاهنامه هر جا که نام شاهی تازه به میان می‌آید، فصلی به ذکر این آیین و سخنان شاهان در طی مراسم آن اختصاص یافته است.