در داستان حاضر، در یک روز پاییزی، منطقه‌ای از تهران صدها متر به زیر زمین می‌رود. "عارف"، دانشجویی است که عاشق "نازنین" یکی از کارکنان دانشکده‌ای است که به زیر زمین رفته و به دنبال او می‌گردد؛ اما چون او را نمی‌یابد، مطمئن می‌شود که حفره او را هم بلعیده است. عارف راهی می‌یابد و به زیر زمین می‌رود و...

اندیشه زن محورانه بنفشه حجازی و تحقیقات گسترده ی ایشان در احیای مقام و جایگاه زن در ادوار تاریخ قابل ستایش، میباشد. حجازی با نشان دادن و معارفه زن در بستر تاریخی خود سعی در رسیدن به تفکر و بینشی برتافته از ذهنیت عقلانی زن امروز را دستمایه خود قرار میدهد تا بر عادت های ذهنی گروهی که زن را در جایگاه کلیدی خود رقم میزنند فایق آید.

گروهی که زن را به شکل کالای تجاری با انواع تزیینات در ویترین تجاری خود قابل رؤیت می بینند و یا در شکل آفتاب ندیده ی آن. بنفشه حجازی سعی در ایجاد فضایی عقلانی در مراتب اندیشگی خود و به استقلال زن می اندیشد. استقلالی که خود سعی نموده در کلیت متون و پژوهش های موجود و مکتوب احیا کند. این تلاش نویسنده در، ژانر داستانی ، پژوهش و تحلیل ها و همچنین اشعار ایشان قابل رؤیت است.

عناصر جزم گرایانه ای که نویسنده را راغب کرده به نقطه ضعف هایی که به دریچه زن در طول تاریخ وجود داشته ، نگاه و مروری دوباره داشته باشد. همان گونه که عملکرد نویسنده در داستان "ایمپالایا" نشانگر ابژه ای است از واقعیت جامعه ی امروز که در پشت پرده ی سیاست زده و روشنفکری حاضر در جامعه ی زن ایرانی حضور دارد و کاراکتر زن با عقب نشینی از خواست طبیعی اش بیانگر فراموش کردن خود و عشق است و بدین وسیله به وظیفه ای ضمنی عمل میکند تا به مقابله با محسوسات این جهان بپردازد.

هر چند گفتن از این داستان نیازمند مداقه ای دیگر دارد و مجالی برای پرداختن آن در این سطور نیست اما نمایانگر دغدغه ی ذهنی نویسنده میباشد که در زمانی دیگر میتوان به آن پرداخت و قصد از رقم زدن این سطرها پرداختن و مروری بر شعرهای حجازی میباشد. زبان در شعرهای حجازی در مفاهیم فردی و اجتماعی توسعه می یابد تا در منشأ تحول خویش به یک خوانش مشترک با مخاطب دست یابد. گزاره های مألوف در احراز فردیت خود میکوشند تا ضمن تشخص همگانی به معیار زبان برسند ، اما گاه گسست های درونی و القا شده در تفکری سازمان داده شده در شعر مانع رسیدن به این فردیت میگردد....