- موجودی: درحال حاضر موجود نمی باشد
- مدل: 122587 - 106/1
- وزن: 0.40kg
- UPC: 65
به دنبال سایه همای
نویسنده: محمد علی اسلامی ندوشن
ناشر: یغما
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 170
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1344 - دوره چاپ: 1
کیفیت : درحد نو ~ نو
مروری بر کتاب
- «یورش فرنگی مآبی در کشور ما به صورت نگران کننده‌ای در آمده است، هیچ حدّ و مرزی نمی‌شناسد، با هیچ مقاومتی روبرو نمی‌شود. آنچه بیشتر مایهٔ نگرانی است آن است که ما از تمدّن فرنگی قسمت‌های خوب را نادیده گرفته، و به تقلید از ظواهر و زرق و برق قناعت کرده‌ایم.»
این مقاله‌ها برای آن نوشته شدند تا هشداری باشند به کسانی که ایران را به دنبال تجددّی عنان گسیخته می‌کشاندند، و چند سال بعد اصابتش این هشدار ظاهر گشت و در خیزش مردم ایران نشان داده شد که آنچه نتواند از جانب جامعه جذب گردد، چه تجدّد باشدو چه ارتجاع، واپس زده می‌شود.
- «چون بین برون و درون، بین پیشرفت مادّی و سیر معنا، همآهنگی نباشد، تزلزلی عظیم در ارکان زندگی جامعه خواهد افتاد، چنانکه از هم اکنون نشانه‌های آن دیده می‌شود.»
- «وقتی چراغ‌ها خاموش شد، دزدها و جنایتکارها میدان می‌بینند، محیط شبیخون ایجاد می‌شود؛ حّتی اشخاص خوب، حتّی کسانی که در یک صف قرار دارند، ناگزیر همدیگر را زیر دست و پا له می‌کنند.»
- «شرقی بودن و فقیر بودن نه گناه است و نه ننگ. گناه و ننگ آن است که جامعه‌ای خود را قابل احترام نداند. سرزندگی و عزّت نفس خود را از دست بدهد. مانند دنباله روها و وارفته‌ها، به هر سویش می‌کشانند، کشیده شود...»
- «ما اگر در سودای تجددّپرستی حدّ و اندازه نشناسیم، خطر آن است که هر چه خوب و اصیل در زندگی خود داریم، از کف بنهیم. به مزایای واقعی‌تمدّن غرب هم دست نیابیم».
- «اگر در جامعه‌ای فرزند به پدر احترام نگذاشت، پدر نسبت به فرزند احساس محبّت نکرد، زن به محض آنکه شوهر کرد به فکر طلاق بود، دوستی وجود نداشت مگر به قصد معامله و بده بستان، و همه چیز با مقیاس پول اندازه گرفته شد، حتّی عقل و عشق و دانش و هنر و زیبائی؛ چنین جامعه‌ای، هرچند هم در ناز و نعمت غوطه بزند، خوشبخت نمی‌تواند به شمار رفت، و هرچند قدرت و مکنت داشته باشد، قابل احترام نمی‌تواند بود.»
- «کسانی از ما خود را بی نیاز می‌دانند که به هیچ اخلاقی پای بند بمانند: نه اخلاق ایرانی و نه اخلاق فرنگی. پای بند اخلاق فرنگی نیستند، به بهانهٔ آنکه این نوع اخلاق به درد محیط فرنگستان می‌خورد، نه به درد این جا که هنوز «عقب‌مانده» است. پای بند اخلاق ایرانی نیستند، زیرا آن را مغایر با تجدّد و پیشرفت و روشنفکری می‌انگارند.»
