ما اینجا هستیم، نه برای درست کردن زشتی ها و نقص ها، بلکه برای خوگرفتن به آنهاست؛ این که یکی از مشکلات ما عدم توانایی تشخیص و پذیرش نقص های درونمان است. درست همان طور که هر فرد، خصوصیات ویژه ی خود را هنگام راه رفتن دارد، به همان صورت در نحوه ی تفکر و احساسات و مشاهده افراد، منحصر به فرد هستند و شیوه های خاص خود را دارند و حتی اگر بخواهی اصلاحشان کنی، این اتفاق یک شبه رخ نمی دهد و اگر بخواهی آن ها را مجبور به پذیرفتن خصوصیاتی دیگر بکنی، شاید باعث شوی چیز دیگری خراب شود...

شاید منظورش این است که ما هرگز نمی توانیم با نقص های خودمان به طور کامل کنار بیاییم. نمی توانیم در درونمان جایی برای دردهای حقیقی خود پیدا کنیم و از چیزی که این نقص ها را به وجود می آورد، رنج می کشیم.

در این داستان، "محسن"، دکترای فلسفه و ادبیات دارد. وی سردبیر روزنامه است و با همسرش و فرزندانش زندگی می‌کند اما او خواهان همسری است که علاقه‌مند به مسائل اقتصادی، سیاسی و اجتماعی باشد، حال آن که "نسرین" زن محسن این گونه نیست وی همچون زنان دیگر، دنبال آرایشگاه و پخت و پز و مانند آن است.

از این رو، محسن خلایی را در زندگی‌اش احساس می‌کند. در این میان با زنی به نام "آذر پورزاد" آشنا می‌شود که شاعر است و با شوهرش اختلافاتی دارد شوهر آذر مخالف فعالیت‌های اجتماعی اوست آذر طی مراجعه‌هایی که به دفتر مجله می‌کند با محسن بیشتر آشنا می‌شود و.....