سالها پیش خواب بیگانه ای را دیدم که می گفت:
کودکان زیادی را دیدم که در بلندای تپه ای زیبا گرد آمده بودند و در دست هر یک ، مداد کوچکی بود،
آنها روی آسمان آبی چیزهای ساده ای می نوشتند و باد، هر بار نوشته ای را به سویی از جهان می برد.
من مداد کوچکی را آنجا دیدم که از آن کودکی تو بود و آنجا کنار علفها و یک سیب سرخ کوچک افتاده بود.
کودکان از من خواستند که این مداد را به تو برسانم،
حالا آن مداد را آورده ام.
کودکان تپه دور ،
برایت صلح و آزادی فرستاده اند.

قرن ها پیش ، روزهایی بود که درختان ، ریشه در آسمان داشتند . شب هایی بود که ماه ، تلخ بود . دیگر کسی او را زیبا نمی دید . ماه زیبا نبود . ستاره ها هراسناک بودند ، چون در همه جا جنگ بود .

اما حالا ، یعنی درست همین امروز ، یا همین امشب ، درست در همین لحظه که یکی از شب های دنیاست ، یا یکی از روزهای دنیاست ، پایان آخرین روزجنگ است و دنیا انگار ساکت شده ، آسمان انگار سکوت کرده و زمین انگار به خواب رفته است یا در گوشه ای دراز کشیده تا زخم هایش را مداوا کند .

برچسب ها: کتاب ببخشید هواپیماهای ما شهر شما را ویران کردند