قصه هایی از باله

قصه هایی از باله

نویسنده: همایون نوراحمر
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 312
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1348 - دوره چاپ: 1 

کمیاب  - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب 

مصور - گلاسه

رقص باله نوعی رقص است که حرکات باله نیاز به آمادگی بدن رقصنده در حد بالایی دارد و به رقاصان این رشته بالرین می گویند.این مدل رقص به نوعی از ورزشهای نرمشی –کششی  محسوب میشود که از رشته های پرطرفدار در کشورمان می باشد.این رقص برای اولین بار در قرن 15 در کشورایتالیا ابداع شد و سپس در فرانسه اجرا شد.

در اوایل پیدایش این رشته به دید ورزش اشرافی به آن نگاه میکردند که در مراسم حکومتی انجام میشد.این رشته تکنیک ها و تمرین های منحصربه فرد خود را دارد که با اصطلاحات ویژه ای آموزش داده میشود همانند حرکات آکروباتیک – پانتومیم و حرکات منظم دست و پا .مدارس خاصی برای آموزش این رقص وجود دارد که هم به صورت فردی و هم گروهی انجام می شودو در برخی کشورها برای اجرای رقص باله آهنگ با ریتم خاصی به کار می گیرند.

پس از چندین سال برای جذابیت و هیجان بیشتر به این رشته حرکات با شمشیر هم اضافه شد .پس از اینکه رقص باله در کشورهای مختلف گسترش پیدا کرد و به عنوان رشته ای جهت تنظیم قدرت و انعطاف پذیری رقصندگان بیشتری را جذب کرد حرکات بومی و سنتی را هم  به آن وارد کردند .این رقص به آمادگی بدنی بالایی نیاز دارد و بالرین ها باید تمرینات دشواری را حتی در حد رشته ژیمناستیک انجام دهند.بسیاری از کشورها حداقل یک سازمان ملی باله برای به نمایش گذاشتن استعدادهای خویش دارند از جمله مراکز معروف باله که به نمایش آثار رقص باله در تاریخ اختصاص داشته است باله ملی فرانسه –باله ملی انگستان –باله بولشوی در روسیه نام برد.

رفته رفته رقص باله در بین تمام کشورهای خاورمیانه به جز آذربایجان برای اولین بار در ایران راه یافت. رقص باله توسط سه مهاجر ارمنی به نام های سرکیس جانبازیان – مادام کرنلی – مادام یلنا آودیسیان در ایران پا گرفت . ایجاد مراکز آموزش رقص باله در شهرهای تهران – تبریز و آشنا کردن مردم ایران با این رقص توسط این سه نفر صورت گرفت هرچند که قابل قیاس با فعالیت های هنری آن زمان نیست.

با توسعه یافتن رقص باله در شهرهای ایران و گسترش آن با اضافه کردن حرکات بومی و سنتی به آن زمینه به وجود آمدن رقص های عربی – فولکلر در رقص های دوره قاجار و حتی ژانرهای مختلف رقص ایرانی مثل مطربی – باباکرم – روحوضی – تهرونی و شاطری را هم فراهم کرد. اگر تلاش و حمایت تعدادی از علاقه مندان و کارشناسان رقص ایرانی و غیرایرانی در چند سال بعد نبود رقص باله به یک سرگرمی مبتذل و بسیار فقیر و فاقد ارزشهای هنری تبدیل می شد.

اولین سازمان حرفه ای رقص در ایران که شامل رقص باله – سنتی ایرانی و فولکلر بود توسط نیلا کرم –کوک به نام استودیوی هنرهای باستانی ایران به وجود آمد و اطلاعات بالایی درباره فرهنگ های شرقی داشت و برنامه های مختلفی در شهرهای زیادی در داخل و خارج از ایران اجرا کرد. پس از این سازمان گروه های جدیدی به نام گروه ملی موسیقی – آواز و رقص فولکلر به مدیریت نژاد احمد زاده راه اندازی شد  و در بیشتر کشورهای خارج از ایران اجرا کرد.