بازگشت از ویتنام

بازگشت از ویتنام

نویسنده: ژان لاکوتور
مترجم: منوچهر کیا
ناشر: علمی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 214
اندازه کتاب: جیبی - سال انتشار: 1344 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو با نایلون جلد شده

مروری بر کتاب

تصاویر گلاسه

ویت کنگ یعنی پیکاری بیرحم و قدرت نامرئی و جنگجوئی شکست ناپذیری ...جنگ ویتنام  نام مجموعه عملیات و درگیری‌های نظامی‌ای است که از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵ بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به «ویت‌کنگ» از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد.

ویتنام را باید به واقع سرزمین ناکامی ها نام گذاشت زیرا دو ارتش بزرگ یعنی فرانسه و امریکا در باتلاق آن فرو رفتند. جنگ ویتنام به حوادثی که بین سال های 1954 تا 1975 در ویتنام رخ داد گفته اتلاق می گردد که از درگیری فرانسوی ها برای حفظ مستعمره یشان آغاز شده و با درگیری امریکا برای حمایت از ویتنام جنوبی در مقابل ویتنام شمالی و در نهایت اشغال ویتنام جنوبی و توسط ویتنام شمالی و یک پارچه شدند ویتنام در سال 1975 اتلاق می شود.

ویتنام در سال 1884 زیریوغ حکومت استعماری فرانسه رفت و البته از سال 1930 در این کشور شورش های فراوانی برای استقلال از فرانسه آغاز شد که هیچ کدام به نتیجه ای نرسید.با شروع جنگ دوم جهانی و اشغال فرانسه توسط آلمان نیروهای مبارز فرانسه که هم کنون پایگاه خود را در انگلستان بنا کرده بودند در سال 1941 تلاش کردن با تشکیل ارتشی بومی از ویتنامی ها در ویتنام آنها را برای مبارزه با آلمان و در نهایت آزادی فرانسه آماده کنند ولی این مستعمره فرانسه اشغالی خود در معرض خطر اشغال توسط نیروهای ارتش امپراتوری ژاپن بود که مانند یک کرکدیل در حال بلعیدن جنوب شرق آسیا بودند.از این رو این نیرو با کمک امریکایی ها بیشتر قدرت خود را در راه مقابله با ژاپنی ها در آسیا گذاشت و چیزی از آن به درد آزادی فرانسه نخورد.

با پایان جنگ و شکست آلمان دولت فرانسه که با بیرون راندن آلمان ها دوباره سرپا شده بود فکر میکرد که دیگر روزگار خوش آغاز شده و مستعمرات این کشور مانند قبل رام و مطیع این کشورند ولی نه ویتنام و نه الجزیره دیگر مستعمرات قبل از جنگ نبودند.تنها از چند ماه بعد از آزادی فرانسه در سال 1946 کمونیستها با حمایت شوروی در ویتنام برای استقلال سر به شورش گذاشتند.با افتادن چین نیز به دست کمونیستها و تاسیس حکومت کمونیستی به رهبری مائو در چین از سال 1949 وضعیت بدتر نیز شد.البته جنگ اول ویتنام از سال 1945 آغاز شده بود زمانی که هوشمین رهبر مبارز ویتنام که گرایشات کمونیستی داشت در آن سال که دیگر نمی خواست دوباره کشورش مستعمره فرانسه شود ویتنام را مستقل اعلام کرد و یک سال بعد ده هزار سرباز مبارز ویتنامی به نیروهای فرانسوی حمله ور شدند .

این دور نبردها در ویتنام که تا سال 1954 ادامه داشت دوراول جنگ ویتنام نامیده می شود.با شکست فرانسه در دور اول جنگ ویتنام،ویتنام استقلال پیدا کرد ، فقط مشکل این بود که در این کشور دو نوع تفکر وجود داشت.یکی تفکر متمایل به کمونیست و دیگر تفکر متمایل به غرب بود.از این رو در سال 1954 ویتنام استقلال پیدا کرد ولی به دو صورت شمالی و جنوبی که شمالی دارای حکمومت کمونیستی و ویتنام جنوبی یک جمهوری دمکراتیک طرفدار امریکا.

مسئله جدید که پیش آمده بود این بود که بر طبق گذشته وقتی یک کشور کمونیستی تشکیل می شد تلاش میکرد که کشورهای اطراف خود را نیز به سوي کمونیست بکشاند حتی شده با زور سلاح.این مسئله در مورد حکومت هوشمین در ویتنام شمالی نیز صدق میکرد که می خواست ویتنام شمالی را با جنوبی یک پارچه کند و تمام این کشور نیز باید حکمونت کمونیستی خشن و یک صدا داشته باشد.جان اف کندی رئیس جمهور جوان امریکا که در سال 1960 در امریکا به قدرت رسید،نمی خواست ویتنام نیز مانند چین به دست کمونیستها بیافتد و از طرفی افزایش قدرت کمونیست در ویتنام خطری برای متحدین غرب مانند لائوس،برمه،ژاپن ،فیلیپین و تایوان بود.

در دوره بین سال های 1954 تا 1960 شورش های ضد دولتی زیادی بر علیه حکومت کمونیستی هوشمین در این کشور به انجام شد و البته بین سال های 1955 تا 1957 حدود 12000 نفر از مخالفین سیاسی توسط حکومت ویتنام شمالی کشته و حدود 40000 نفر نیز به زندان افتادن.این مسئله این اعتقاد را در غرب تقویت کرد که می توان با افزایش فشار بر ویتنام شمالی و حمایت از مخالفین این حکومت در داخل رژیم کمونیستی را به دلیل مخالفت های زیادی داخلی سرنگون کرد.شمالی ها البته در فکر یکپارچه کردن دو کشور بودند ولی در سالهای1956 تا 1959 حکومت کمونیستی برای پیاده کردن سیستم اقتصادی خود آنقدر سر گرم وحشی گری و سرکوب روستايها که دیگر باید بر روی زمین های دولتی کار می کردند بود که وقتی برای تهاجم به جنوب نداشت. در این مدت چین و شوروی از اقدامات ویتنام شمالی حمایت میکردند. در سال 1959 کمیته ای مرکزی حکومت کمونیستی ویتنام شمالی تصویب کرد که می توان با توسل به زور ویتنام جنوبی را مطیع کمونیست گرداند.

از طرفی رئیس جمهور جدید امریکا جان اف کندی در سال 1960 در مقابل کمونیست شوروی به دلیل برتری روسها در مسابقات فضای و موشکی در موضع ضعف قرار داشت.وی طی اولین سخنرانی در جایگاه رئیس جمهور جدید امریکا اعلام کرد که از ملت های آزاده به هر قیمتی و با هر هزینه ای دفاع خواهد کرد.ازطرفی خورشچف زمامدار شوروی اعلام کرده بود که ازهر جنبشی بر ضد سرمایه داری حمایت خواهد کرد و این ان چیزی نبود که دولت امریکا خوشش بیاید.کندی که در جریان عملیات جزیره خوک ها در سال 1961 در کوبا شکست سیاسی سنگینی را متحمل شده بود می خواست با ایستادگی در مقابل ویتنام شمالی عابروی از دست رفته را بر گردادند(عملیات جزیره خوک ها نام عملیاتی بود که دولت امریکا تلاش کرد با پیاده کردن نیروهای مخالف دولت جدید فیدل کاسترو در کوبا این حکومت را طی یک حرکت نظامی سرنگون کند که با شکست در این عملیات روبرو شد).

از طرفی از سال 1961 حملات چریکی و نامنظم نیروهای ویتنام شمالی از راه های جنگلی مرز دو کشور شدت گرفته بود و امریکا در مرحله اول تلاش می کرد با تجهیز و آموزش ارتش ویتنام جنوبی جلوی کمونیستها را بگیرد ولی به زودی معلوم شد ارتش ویتنام جنوبی بی کفایت تر از آن است که بتواند جلوی مبارزان ویتنام شمالی را بگیرد و به تنهایی در مقابل کمونیستها کاری از دستش بر نمی آمد.در سال 1962برخی از مشاوران کندی از وی می خواستند که امریکا خود مستقیما به ویتنام نیرو اعزام کند ولی در بدر کار کندی با این مسئله مخالفت می کرد و تنها سقف کمک ها را به ارتش ویتنام جنوبی افزایش میداد.کندی نمی خواست مردم ویتنام فکر کنند آنها می خواهند پا جای پای فرانسوی ها در ویتنام برای استعمار این کشور بگذرانند ولی به هر حال حضور نیروهای امریکایی در ویتنام به تدریج در حال افزایش بود و تا پایان سال 1963 به حدود 16000 نفر شامل 900 نفر مشاور نظامی رسید.کندی پیروزی بدون خون ریزی می خواست شاید دلیل آن خاطرات بد جنگ کره بود.از این رو امریکا تلاش زیادی را برای دور داشتن روستاهای مرزی ویتنام جنوبی از فراگیر شدن عقاید کمونیستی کرد و از سال 1961 با اجرای برنامه ای با نام هملت تلاش در افزایش سطح رفاه عمومی روستایان در جنوب از جنبه های آموزش،کشاورزی و بهداشت کرد.

با وجود این ، مبارزان ویتنامی به صورت چریکی از راه های جنگلی بین دو کشور خود را به جنوب می رساندند و به پایگاه های نظامی ویتنام جنوبی خسارت وارد میکرد.این کوره راهها که بین دو کشور و برخی از قسمت های آن نیز در خاک قرار داشت ملقب به کوره راه های هوشمین بود که در دل جنگل های انبوه قرار داشت و حفاظت از آنها برای ارتش ویتنام جنوبی تقریبا غیر ممکن بود.عملکرد ارتش ویتنام جنوبی نیز بسیاربد بود برای نمونه در 2 ژانویه سال 1963 تعداد اندكي از سربازان ویتکونگ در یک درگیری با سربازان پرتعداد و بسیار مجهز ویتنام جنوبی یک پیروزی بزرگ و کم تلفات به دست آوردن.مسئله این بود که فساد اخلاقی و سیاسی بین افسران ارتش آنها را برای نبرد کم انگیزه کرده بود.