کاظم سادات اشکوری شاعر، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و محقق در سال 1317 در اشکور از توابع گیلان به دنیا آمد. او فارغ‌التحصیل جغرافیای انسانی و اقتصادی از دانشگاه تهران است. سادات اشکوری از شاعران مطرح است که در ابتدای کار شاعری پیوسته در جهت تکامل شعر خویش و یافتن زبانی مستقل و مشخص کوشیده است. شعرهای اولیه او چهارپاره‌های پیوسته با مضامین و تصاویری از طبیعت است. شعر او لحن صمیمی دارد که با زبان ساده و آشکار سروده شده است. او طی دهه‌های پیش با مطبوعات ادبی، همکاری داشته است.

همین چند روز پیش بود که از یکی از شاعران دهه چهل در باب مدرنیسم و پست مدرنیسم سوال‌هایی کردم. خیال می‌کرد که جزء اول واژه نخستین از «مد» گرفته شده یا از «مدور»، که معنای آن بر کسی پوشیده نیست. همین‌طور جزءاول ترکیب دوم را تصور می‌کرد مربوط به «پست و تلگراف و تلفن» است. بله، آقا! این جماعت که «هر» را از «بر»‌ تشخیص نمی‌دهند، خودکامه‌اند، خدا را بنده نیستند، مثل ما شعر نمی‌گویند، اصلا شعر نمی‌گویند، چه حقی دارند که حرف بزنند. حالا اگر کسی بپرسد انگار آن‌ها هم یک چیزهایی می‌گویند. خب! جواب ساده است. خیلی کسان هستند که خیلی چیزها می‌گویند. ما که نباید به هرکس که هرچیزی گفت توجه کنیم.

ما خودمان اهل تفکر و تعمق هستیم و در صداقت و دقت و باقی چیزهای‌مان هم تردیدی نیست. پس لزومی ندارد همه را ببینیم و همه را به جا آوریم و اصلا، می‌بخشیدها، همه را آدم به حساب آوریم. ما اگر خیلی همت کنیم و به همین دوستان نزدیک و دور و برمان برسیم، کلاه‌مان را به هوا می‌اندازیم. اما اگر از من می‌شنوید این کار را نکنید. کلاه‌تان را نگه دارید. حالا هوا گرم است، فردا که هوا سرد شد به آن احتیاج پیدا خواهید کرد! راستی از کلاه گفتم و یادم آمد کشفم را درباره کلاه بگویم تا چیزی را ناگفته نگذاشته باشم. لابد اصطلاح کلاه‌گذاری و کلاه‌برداری را شنیده‌اید و لابد با خود فکر کرده‌اید، چگونه است که این هر دو، دارای یک معنی است. بله، درست است.