ایران کوده ؛ دبیره

ایران کوده

نویسنده: ذبیح بهروز
ناشر: فروهر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 80
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1363 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

مصور

جزوه ایران کوده ؛ شماره  2

از چندسال پیش و مخصوصا پس از نخستین آزمایش تعلیم خواندن، روزنه‌های امیدی پدیدار گردید و همچنین پس از تحقیقات دقیق معلوم شد زبان پارسی که از هنگامه‌های صرف و نحو و بندهای تنکیر و تعریف و مخمصه‌ی مذکر و مؤنث و خنثی و افسانه‌های سماع و شواذ و اشکالات طاقت‌فرسای املا برکنار و آزاد است، تنها زبانی است که در آن میتوان رابطه‌ی میان لفظ و معنی را برقرار داشت. این رساله‌ی مختصر فقط راجع به الفبا که کلید فرهنگ است ،بحث میکند.

ذبیح بهروز در بیست و ششم تیرماه 1269 خورشیدی چشم به جهان گشود و در یکشنبه بیست و یکم آذرماه 1350 هنگام شب رخت بربست. دودمانش از ایل شاملو بودند که در منطقه ای به نام شامات یا شامه در نیشابور سکنی داشتند. نیاکانش در روزگار پادشاهی صفویان در خدمتگزاری ایران بودند. ابوالفضل ساوجی پدر بهروز از پزشکان نامی  و پژوهندگان بنام دوره ناصرالدین شاه بود که آثار همکاری هایش را در کتاب های پرارزشی چون نامه دانشوران می بینیم.

محمدحسن خان مقدم (اعتمادالسلطنه) وزیر انطباعات ناصری در بزرگداشت آن دانشمند کوتاهی نمی کرد و با یکدیگر همکاری بسیار نزدیک داشتند. ابوالفضل ساوجی یکی از خوش نویسان آن زمان بود و کتاب ها و نامه ها و کتیبه هایی از او برجای مانده است که استادی او را در خوشنویسی می نمایاند.