این ضرب المثل که: «یک سیب را که به هوا بیندازی، هزار چرخ می‌خورد تا به زمین برگردد.» حقیقتی است که درباره‌ی زندگی انسان‌ها، بسیار صادق است. گذشته‌ی زندگی خودم را که مرور می‌کنم، بیش‌تر به حقیقت این ضرب المثل پی می‌برم. من «اردلان» هستم، اردلان مردانی؛ و در حال حاضر ساکن کشور فرانسه. به سه دلیل تصمیم گرفتم زندگی شخصی‌ام را به صورت داستانی بازنویسی کنم: نخست، به تقاضای پسرم، علی. دوم به خاطر میل زیادی که این اواخر به نوشتن پیدا کرده‌ام و سوم، برای این که شاید از بین خوانندگان این کتاب، کسی یا کسانی بتوانند به رسالت شخصی و اجتماعی خود پی ببرند.

این کتاب، داستان زندگی فردی به نام «اردلان مردانی» است که در آغاز جوانی، برای به دست آوردن رفاه و تمام آنچه در ایران از آن محروم است، راهی فرانسه می‌شود. در اوایل انقلاب و جنگ ایران و عراق او ماه‌های آخر تحصیل دانشگاهی خود را در فرانسه می‌گذراند. در این هنگام دوستش نامه شهیدی را برایش می‌خواند که او را منقلب می‌کند. به دنبال آن چند بار در رویا می‌بیند که پیرمردی نورانی او را به سویی می‌خواند. اردلان با سؤال‌های بسیار راهی وطن می‌شود و با «الیما» آشنا می‌شود که بعدها با او ازدواج می‌کند.