انقلاب نیکاراگوئه شامل مخالفت‌های فزاینده علیه دیکتاتوری سوموزا در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود که تحت رهبری جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستا (FSLN) برای سرنگونی دیکتاتوری در ۱۹۷۸–۱۹۷۹ برای حکومت نیکاراگوئه بود. بعد از آن جنگ کنترا بین دولت نیکاراگوئه تحت رهبری ساندینیستا و کنتراهای تحت حمایت ایالات متحده از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۰ به راه افتاد. انقلاب دوره مهمی در تاریخ نیکاراگوئه را رقم زد و این کشور را به عنوان یکی از میدان‌های جنگ نیابتی اصلی جنگ سرد نشان داد و توجه بین‌المللی زیادی را به خود جلب کرد.

انقلاب نیکاراگوئه و سرنگونی رژیم سوموزا در سال‌های ۱۹۷۸–۱۹۷۹ و جنگ کنترا در دهه ۱۹۸۰ جان ده‌ها هزار نفر از مردم نیکاراگوئه را گرفت و موضوع بحث‌های شدید بین‌المللی بود و درنهایت به دلیل آشفتگی سیاسی، اقتصاد و دولت نیکاراگوئه رو به زوال رفت.

هدف از نوشتن این مقاله، مروری کوتاه بر عملکرد دولت موقت در چند ماهی است که گذشت. نگرشی بر آنچه که دولت "انقلابی" از بعد از پیروزی انقلاب کبیر خلق ایران تا کنون به آن دست زده است، ماهیت دولت موقت را به خوبی آشکار می سازد. دولتی که وظیفه پاسداری از دستاوردهای انقلاب مردم و تداوم بخشیدن به آن را بر عهده گرفته است.

آیا نتیجه و مسیری که این انقلاب دنبال می کند، همان است که چنین انقلاب کبیری را درخور؟ آیا راهی که دولت "انقلابی" پیش گرفته است، همان است که مردم در شعارها، گلوله ها و خون خود فریاد می زدند؟ و آیا چنین راهی جوابگوی خواستهای بر حق خلق بوده و به طور کلی به مقصد خواهد رسید؟...