انقلاب اکتبر و روشنفکران

انقلاب اکتبر و روشنفکران

نویسنده: س. آ. فدیوکین
مترجم : پرویز علوی
ناشر: روزبه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 253
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1360 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ لبه 20 صفجه رد زردی مختصری دارد

مروری بر کتاب

در نوشتار پیش رو بر آنیم ضمن نشان دادن اینکه چگونه زمینه‌های فرهنگی و مشارکت روشنفکران  به فروپاشی نظام تزاری کمک کرد اما انقلابی که محصول تلاش طبقۀ روشنفکران آن بود با ایدۀ «پرولتاریزه کردن روشنفکران» در قالب «بلشویسم فرهنگی»، چه شرایط اسف‌باری برای اهالی قلم ایجاد کردند.

به اعتقاد ما رژیم انقلابی پیش از قلع‌وقمع نویسندگان و هنرمندان از تلاش‌های بی‌وقفۀ روزنامه‌نگاران مخالف، نویسندگان و دانشگاهیان از هیجانات ناشی از امیدهای ماه عسل انقلابی، شوروشوق به حال‌وهوایی مساعدتر برای سقوط نظام تزاری استفاده کرد؛ از سوی دیگر، با دست‌مایه قرار دادن مجموعه شعارهای پرطمطراق موفق شد خود را یکی از قدرت‌های محوری در عرصۀ تولیدات روشنفکری معرفی کند، اما بعد از تثبیت نظام انقلابی به سرکوب شدید آن‌ها پرداخت.

برای امثال لنین، تروتسکی و استالین این حقیقتی غیرقابل کتمان بود که نویسندگان ناراضی قرن ۱۹ روسیه (اینتلیجنتسیا) که نیکلای دوم با ترس همراه با تمسخر از ایشان با عنوان «بیماری سفلیس» یاد می‌کرد، با طرح شعارهای برابری‌خواهانه و نفی نظام استبدادی سهمی عمده در روند انقلاب ناگزیر ۱۹۰۵ و سپس انقلاب ۱۹۱۷ داشته‌اند، ازاین‌رو بعد از این هم می‌توانند سهم مهمی در استقرار نظام و حمایت از برنامه‌ها و شعارهای آن داشته باشند.

نویسنده‌ای به نام «ادوارد اکتون» ضمن اشارۀ درست به اینکه شاید بتوان یک کتابخانه مملو از آثار روشنفکری انقلابی روسیه در عهد تزاری گرد آورد، توضیح می‌دهد که حاکمان شوروی و تاریخ‌نگاری رسمی آن، این موضوع را نشانه‌هایی از تأیید بلشویسم، ضرورت انقلاب اکتبر و مالا ساخت سوسیالیسم می‌دانستند.