اندی وارهل

اندی وارهل

ترجمه و تالیف: افروز یثربی
مقدمه: آیدین آغداشلو
ناشر: موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 164
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1380 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور 

هیچ هنرمند دیگری همانند “اندی وارهول” به عنوان شاخصه هنر پاپ شناخته نشده است. رسانه‌ها به او عنوان باشکوهی داده بودند: “شاهزاده پاپ” یا شاهزاده توده‌ها!

اندی وارهول ، در ۶ اوت ۱۹۲۸ میلادی در پیتسبورگ از پدر و مادری اسلواک به دنیا آمد. اسم اصلیش “اندروا وارهولا” بود. پدرش یک کارگر ساده ساختمانی بود و هنگامی که اندی، فقط ۱۳ سال داشت، در یک حادثه کشته شد. اندی خیلی زود نبوغ خود را در طراحی و نقاشی نشان داد.

پس از پایان دبیرستان، در رشته هنرهای بازرگانی (هنرهای تبلیغی) در انستیتو تکنولوژی کارنگی پیتسبورگ ادامه تحصیل داد. در ۱۹۴۹ فارغ التحصیل شد و به نیویورک رفت و به عنوان تصویرگر آگهی‌های تجاری در نشریات مشغول به کار شد. پس از مدت کوتاهی او به معروف‌ترین و موفقترین تصویرگر آگهی‌های تجاری در تمام نیویورک بدل گشت.

۱۹۵۲، وارهول نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در گالری هیوگو نیویورک برگزار کرد و به دنبال آن در سال ۱۹۵۶ به همراه تعدادی از تصویرگران برجسته در موزه تازه تعمیر هنرهای مدرن نیویورک در نمایشگاهی گروهی شرکت کرد.

در دهه شصت، وارهول شروع به نقاشی نمود. سوژه های او بیشتر اجناس و اشیا روزمره‌ای بود که در زندگی همه مردم حضور داشت. همانند قوطی های سوپ کمپبل و بطری‌های نوشابه کوکاکولا. اندکی پس از این تغییر روش، او به شخصیتی مشهور در جامعه هنری نیویورک تبدیل شده بود. از ۱۹۶۲ به بعد، اندی با استفاده از چاپ سیلک اسکرین، پرتره هایی از شخصیتهایی مشهور نظیر “مرلین مونرو” و “الیزلبت تیلور” خلق کرد که به نمونه هایی مثال زدنی از سبک پاپ تبدیل شدند.

جوهره تفکر و هنر وارهول مبتنی بود بر تفکیک بین هنرهای زیبا FINE ARTS و هنرههای وابسته به تبلیغات، همانند آنچه که برای آگهی های تجاری به کار می رفت، یا کتابهای مصور، آلبوم های موسیقی، آگهی های سینمایی و … خود وارهول فلسفه آثارش را چنین تشریح می کند:

“وقتی خوب در موردش فکر کنید، می بینید که فروشگاه‌های زنجیره‌ای و موزه‌ها، خیلی به هم شبیه اند”

اندی، می‌خواست که ماهیت تولید انبوه را به چالش بکشد، به همین دلیل، در ۱۹۶۲، آتلیه هنری خود را با نام “کارخانه” بنیان نهاد. با این هدف که اثار هنری خود را با روشهایی نظیر چاپ به تولید انبوه برساند. یکی از مهمترین اهداف وارهول از این کار آن بود که نشان دهد، یک اثر هنری نفیس، هنگامی که همانند یک قوطی کوکا به تولید انبوه برسد، بی ارزش تر از آن خواهد بود.