اصلاحات ارضی در ایران ؛ 1345 - 1340

نویسنده: آن ک. س. لمتون
مترجم : مهدی اسحاقیان
ناشر: امیر کبیر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 367
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1395 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب 

اصلاحات ارضی یا الغای رژیم ارباب و رعیتی عبارت است از تغییرات اساسی در میزان و نحوه مالکیت اراضی به ویژه اراضی کشاورزی که ادعا شد به منظور افزایش بهره‌وری عمومی جامعه صورت می‌گیرد. الغای رژیم ارباب و رعیتی برای نخستین بار در تاریخ ایران به عنوان یک هدف سیاسی یکی از ارکان حزب دمکرات (دوران مشروطه) بود. اصلاحات ارضی در کشور به دستور شاه ایران محمد رضا پهلوی و نخست وزیران دکتر علی امینی و اسدالله علم به تحقق پیوست و بدین ترتیب تغییراتی در شیوه مالکیت زمین‌های کشاورزی از دست فئودال‌ها یا مالکان بزرگ به خرده مالکی و توزیع مجدد آن بین کشاورزان، با تصویب قانون اصلاحات ارضی و سپس قوانین اصلاحی و آیین‌نامه‌های آن، از جمله قانون اصلاح قانون اصلاحات ارضی، آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاحات ارضی، قانون تقسیم و فروش اراضی مورد اجاره به زارعین مستأجر و قانون الحاق ۸ ماده به آیین‌نامه اصلاحات ارضی طی ۳ مرحله انجام گرفت. اصلاحات ارضی نخستین اصل منشور انقلاب شاه و مردم بود. همچنین اصلاحات ارضی به نفع مردم می‌شد مالک (ارباب) وکشاورز که روی زمین کار می‌کردندومستضعف بودند (رعیت) باعث باز پس‌گیری زمین از ارباب ودادن حق کاشت برداشت وکسب درآمد ازفروش محصول خود برای رعیت شد.

پرفسور امتون دوبار قبل و بعد از شروع اصلاحات ارضی به بسیاری از مناطق ایران سفلر کرد این مسافرت ها امکان ارزیابی مشکلات و دست آوردهای اصلاحات ارضی را برای وی فراهم نمود وی قانون اصلاحات ارضی قبول و اجرای آن را به رغم شرایط اقلیمی و اجمتماعی حاکم و نوع تصرف و بهره برداری از زمین ها در استان های مختلف نقشی را که شرکت های تعاونی در موفقیت هدف های اصلاحات ارضی داشتند بررسی میکند این ها قبل از هر چیز قدرت مالکان را در هم شکست و مسئولیت زارعان را در اداره امورشان به خود آنان واگذار کرد