اسطوره سیزیف

اسطوره سیزیف

نویسنده: آلبر کامو
مترجم: مهستی بحرینی
ناشر : نیلوفر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 174
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1396 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

برخی کتاب ها در طول تاریخ، باعث تغییر جهان شده اند. آین آثار، ادراک ما نسبت به خودمان و دیگران را دگرگون ساخته اند و الهام بخش گفت و گوها، مخالفت ها، جنگ ها و انقلاب های زیادی بوده اند. کتاب اسطوره سیزیف، درست یکی از همین آثار است.

داستان کتاب، از اسطوره ی مردی الهام گرفته شده که به فرمان خدایان مجبور است تا ابد، تخته سنگی را از کوهی بالا ببرد و بازگشت دوباره ی آن به دره ی پایین کوه را به تماشا بنشیند. کتاب اسطوره ی سیزیف، با استدلال هایی پرشور و حرارت درباره ی ارزش زندگی در دنیایی خالی از معنی و مفهوم، فلسفه ی قرن بیستم را متحول ساخت و همچنان به عنوان یکی از برترین آثار ادبی و فلسفی تمام دوران ها شناخته می شود.

افسانه سیزیف یک مقاله فلسفی از آلبر کامو است.نسخه فرانسوی آن در سال ۱۹۴۲ با نام Le Mythe de Sisyphe منتشر گردید. در این مقاله آلبر کامو برای اولین بار واژه ابزورد را به کار می‌برد که بعدها الهام بخش گونه‌ای از تئاتر به نام تئاتر پوچی گردید که مارتین اسلین در کتابی به همین نام به توضیح آن پرداخته‌است.

سیزیف در اساطیر یونان بخاطر فاش کردن راز خدایگان محکوم شد تا تخته سنگی را به دوش گرفته و تا قله یک کوه حمل کند، اما همین که به قله می‌رسد، سنگ به پایین میغلتد و سیزیف باید دوباره این کار را انجام دهد.کامو می‌گوید پیروزی وی در آگاهی است.مقاله شامل ۴ فصل و یک ضمیمه‌است.

کامو در اولین فصل می‌گوید تنها یک مسئله مهم فلسفی موجود است و آن خودکشی است. اینکه آیا زندگی ارزش دارد یا به زحمت زیستنش نمی‌ارزد. فهمیدن این که این جهان پوچ است کار سختی نیست اما آیا این پوچی ما را به خودکشی رهنمون می‌سازد؟

در فصل دوم ، کامو مواردی از زندگی ابزورد را معرفی می‌کند. اولین موردی که وی اشاره می‌کند دون ژوان، اغواگر سریالی زنان است که تا جایی که می‌تواند زندگی پرشور و شهوت‌انگیزی دارد. «هیچ عشقی اصیل نیست، مگر عشقی که کوتاه مدت و استثنایی باشد».

مثال بعدی، در مورد بازیگری است که زندگی‌های کوتاه را برای کسب افتخارهای بیشمار نمایش می‌دهد.

مورد آخر و سوم کامو، «فاتح» است. دلاوری که تمام وعده‌های جاودانگی در تاریخ بشریت را فراموش می‌کند. او عمل را بر تأمل ترجیح می‌دهد. با آگاهی از این واقیعیت که هیچ چیز دوام ندارد و هیچ پیروزی ای همیشگی نیست.