از پرویز تا چنگیز ؛ متن کامل

از پرویز تا چنگیز

نویسنده: سیدحسن تقی زاده
ناشر: دنیای کتاب
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 232
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

معنی ظهور اسلام عبارتست از آنچه به اصطلاح دینی اسلامی بعثت حضرت محمد بن عبدالله (ص) نامیده می شود که علی المشهور در حدود 13 سال قبل از هجرت آن حضرت از مکه به مدینه که مبدا تاریخ ما است وقوع یافته یعنی در آن وقت آن حضرت در مکه اظهار رسالت کرده و به دعوت مردم بدین خود که اسلام نامیده شد شروع فرمود...تاریخ این واقعه بنا بر قول مشهور مذکور در فوق مطابق می شود با سال 4370 از تاریخ خلقت به قول یهود و سال 921 (یا 922) از تاریخ اسکندری (سلوکی) و 609 از تاریخ مسیحی و سال 20 سلطنت خسروپرویز.

در این کتاب که بخش اول از یک پژوهش ناتمام است، «سید حسن تقی زاده»، محقق و ایران شناس برجسته معاصر، به بررسی اوضاع و احوال ایران و ممالک مجاور آن در هنگام ظهور و گسترش اسلام در شبه جزیره عربستان، و همچنین اوضاع تاریخی و اجتماعی عربستان و ممالک مجاور در آن دوره، نفوذ اسلام در عربستان و سرانجام حمله اعراب به ایران و سقوط پادشاهی ساسانی و گسترش اسلام در ایران می پردازد.این بررسی فاصله زمانی میان حکومت «خسرو پرویز» در ایران یعنی اوایل قرن هفتم میلادی تا حدود 200 سال پس از آن، یعنی دوره انتقال حکومت به بغداد و نفوذ ایرانیان در دستگاه سیاسی و اداری خلافت را شامل می شود....

اوضاع ایران و ممالک مجاور آن در اوان ظهور اسلام معنی ظهور اسلام عبارت است از آنچه به اصطلاح دینی اسلامی است بعثت حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم نامیده می‌شود که علی المشهور در حدود ۱۳ سال قبل از هجرت آن حضرت از مکه به مدینه که مبدا تاریخ ما است وقوع یافته یعنی در آن وقت آن حضرت در مکه اظهار رسالت کرده و به دعوت مردم به دین خود که اسلام نامیده شد شروع فرمود تعیین تاریخ مبدا بعثت خالی از اشکال نیست چه روایاتی در باب ابتدای آمدن وحی مختلف است و ظاهرا اعلان رسالت سه سال بعد از اولین وحی بوده و در حدود ۶۱۲ مسیحی واقع شده است.

تاریخ این واقعه بنا بر قول مشهور مذکور در فوق مطابق می‌شود با سال ۴۳۷۰ از تاریخ خلقت به قول یهود و سال ۹۲۱ یا ۹۲۲ از تاریخ اسکندری سلوکی و ۶۰۹ از تاریخ مسیحی و سال ۲۰ سلطنت خسروپرویز اواخر دولت ساسانیان مملکت ایران در زیر اداره اخلاف اردشیر بابکان به تدریج شکل مخصوصی از حکومت پیدا کرده بود که همه قدرت و قوای مملکتی در دست پادشاهان ساسانی تمرکز یافته و سلطنت نیز منحصرا در آن خاندان استقرار یافته بود این وضع یعنی هم طرز حکومت و هم دودمان سلطنتی در ۴۰۰ سال متوالی چنان ریشه دوانیده بود که حتی با طرز حکومت سایر سلاطین دنیا در آن زمان هم کمتر قابل مقایسه بود.