از برکه ها به آینه

از برکه ها به آینه

نویسنده: کاظم سادات اشکوری
ناشر: ویس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 428
اندازه کتاب: رقعی گالینگور - سال انتشار: 1368 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : نو ؛ لبه بیرونی کتاب لک و مهر دارد

مروری بر کتاب 

منتخبی از اشعار 1337 تا 1367

با ماسه های ساحل 
این صوفیان صاف 
که راه زندگی را
تا وادی فنا 
پیموده اند
محشور بوده ام.
ای دوست، ای مسافر کوهستان 
با سنگها بگو!

کاظم سادات اشکوری در ۱۷ خرداد سال ۱۳۱۷ در اشکور (یکی از توابع گیلان) به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس در دانشگاه تهران ادامه داد. از او مجموعه اشعار «شبها» ۱۳۴۱، «از دم صبح» ۱۳۵۵، «با ماسه های ساحل» ۱۳۵۶، «آن سوی چشم انداز»۱۳۵۰، «از برکه ها به آینه» ۱۳۵۳،« رگبار آفتاب» ۱۳۵۷، «ماهتاب اسفند» ۱۳۶۷، «چهار فصل» ۱۳۶۸، «در کنار جاده پاییزی» ۱۳۷۰، و مجموعه های داستانی «یک ساعت از ۲۴ ساعت» و «برگ ها می ریزند» انتشار یافته است. همچنین چند کتاب نقد و بررسی شعر معاصر و ترجمه از وی منتشر شده است. 

کاظم سادات اشکوری از شاعران مطرح معاصر است که از ابتدای کار شاعری پیوسته در جهت تکامل شعر خویش و یافتن زبانی مستقل و مشخص کوشیده است. شعرهای اولیه او چهار پاره های پیوسته ای است با مضامین و تصاویری از طبیعت. شعر اشکوری لحنی مهربان و صمیمی دارد که با زبانی ساده و آشکار سروده شده است. اشکوری با تیزبینی شاعرانه، طبیعت زادگاهش را موشکافانه و دقیق در تصاویری بدیع منعکس می سازد و انسان را به تماشای طبیعت با نگاهی دیگرگونه دعوت می کند .

در اشعار او طبیعت و حالات متنوع آن، در قالب ترکیبات ساده و خوش آهنگ وصف شده و عمدتا با مضامین اجتماعی در متن شعر همراه است، شعر اشکوری گویای نوعی عرفان نیز هست که همراه با تفکر اجتماعی و بازتاب آن در تصاویر و حالات طبیعت، به مشخصه های شعری او بدل گشته اند. با نگاهی ژرف به اشعار اشکوری ، نوعی نومیدی و اندوه تلخ را می توان مشاهده نمود. کاظم سادات اشکوری شاعری است پرمایه، با زبانی شاعرانه و لطیف، که همواره طبیعت و انسان، و ارتباط ناگسستنی آن دو در اشعارش، بازتابی زیبا و گسترده داشته است.

موجی دوباره
بر می خیزد
با گردباد شن
از رهروان فردا
تا کوچه های روشن و
هموار
راهی دراز در پیش است....

وقتی که باد
روبنده ی حریر بیابان را
بر می دارد
از روی تپه ها
در جست و جوی دیده ی بیدار است.
ای دوست!
با چشم های باز
سفر باید کرد
هرچند
موجی دوباره
برخیزد
با گردباد شن.