با پیدایش جنبش های اعتراضی و وقوع ناآرامی ها گسترده در نقاط مختلف جهان و به خصوص در خاورمیانه و شمال آفریقا از آغاز سال 2011 به بعد،و با وقوع انقلاب و تغییر نظام های سیاسی در برخی از آن کشورها،در صدد برآمدم تا نظریه ای را که سابقا برای تحلیل انقلاب ایران و توضیح فرآیند گذار به مردم سالاری در برخی از کشورها تنظیم کرده بودم،برای تحلیل تحولات سیاسی اخیر به کار ببرم و از آن چشم انداز شرایط پیدایش و تفاوت در پیامدهای آن تحولات و ناآرامی ها را توضیح بدهم. این نظریه بر هشت محور استوار بوده است که چهار محور آن مربوط به مبانی قدرت دولت ها و چهار محور دیگر مربوط به اجزای جنبش های اعتراضی و انقلابی یا فرآیند بسیج سیاسی است.

به طور خلاصه با "کندوکاوی در ماندگاری و آسیب پذیری نظام های سیاسی"، او می‌خواهد بداند چه چیزی باعث فروپاشی سیاسی در یک کشور می‌شود اما در کشور دیگر نه. "حسین بشیریه" برای توضیح این موضوع، کشورهایی را مدنظر قرار می‌دهد که بعد از بحران اقتصادی سال 2008 دچار ناآرامی و تلاطم شدند.

برخی از کشورهای غربی، از جمله ایالات متحده، بریتانیا و اسپانیا، و همچنین برخی از کشورهای آفریقایی، که در آنها قیام‌های عمومی و متوالی منجر به موجی از انقلاب‌ها به نام بهار عربی شد، نمونه‎ای از این کشورها هستند. کشور مراکش آخرین مورد بررسی شده در این کتاب است که به شدت تحت تأثیر بحران مالی 2008 قرار گرفت، اما نگارنده توضیح می‌دهد که چرا آن بحران و تظاهرات بعد از آن، منجر به فروپاشی دولت نشد.

نویسنده از انعطاف‌پذیری سلطان در برابر نارضایتی مردم به عنوان علت اصلی یاد می‌کند و ادعا می‌کند که پادشاهان ممکن است تنها با سلطنت ظاهری و کناره‌گیری از کنترل امور اساسی حکومت، دوام سیاسی خود را تثبیت کنند. به طور کلی، "از بحران تا فروپاشی" را می‌توان یکی از برجسته‌ترین آثار علوم سیاسی به زبان فارسی دانست.