ارلاندو

ارلاندو

نویسنده: ویرجینیا وولف
مترجم: فرزانه قوجلو
ناشر: قطره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 310
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

اورلاندو از مهمترین آثار ویرجینیا وولف می باشد که در اصل، نه فقط یک داستان بل تبلوری است از آنچه در ذهن خلاق او گذشته است. ویرجینیا وولف در رمان «اورلاندو»، روح شعر و ادبیات را در قالب پسرکی به نام اورلاندو متبلور می سازد و این جوان شاعر در نیمه ی رمان تغییر جنسیت می دهد و زن می شود، زن شدن اورلاندو آن قدر طبیعی اتفاق می افتد که نیازی به هیچ توجیه علمی نیست. اورلاندو می خواهد زن باشد و از زن بودن خود خوشنود است. همین. اورلاندو می خواهد مادر باشد و از مادر بودن خود خوشنود است. همین.

این رمان می تواند نشانه ای باشد که ادبیات به سمت زنانگی می رود. روح ادبیات در جستجوی زنانگی است چون دیگر از زبان مردانه و منطق مردانه و سلطه ی مردانه خسته شده است. ویرجینیا وولف به جو سطحی و سراسر آکسیون و تنش عملی مردانه بی اعتماد بود، نیز به رمان تخیلی بازاری که بی مایگی اش را هیچ به خود نمی گرفت. واقعیت موجود را در «حیرت و سرگشتگی درون و حال ملموس و آکنده از آگاهی» با گونه ای تعصب صوفیانه محک می زد.

در این رمان دگرگونی در هر لحظه‌ی خود زیستن را به نمایش می‌گذارد. اُرلاندو دَم‌به‌دَم چهره عوض می‌کند. زمانی زنی است که به همراه کولیان، گوسفندان را به چرا می‌برد. زمانی دیگر شاعر است و گوشه‌نشین. او شیفت? نوشتن است. در اوج ناامیدی و در قله‌ی شادی هم‌چنان می‌نویسد.

در اواخر قرن شانزدهم، در یک خانه اربابی انگلستان، جوانی والاتبار به نام اورلاندو، زندگی می­کند. او طبیعتی شهسوارانه را با عشقی عمیق به شعر در خود جمع دارد. ملکه الیزابت، تحت تأثیر جذابیت جوان، او را به کاخ خود فرامی­خواند و انواع مناصب و افتخارات را به او ارزانی می­دارد.

در کاخ، حتی پس از مرگ ملکه نیز همچنان مورد تحسین همگان باقی می­ماند. در سال یخبندان بزرگ، به فرمان شاه جیمز، بر سطح یخهای رود تمز ، نوعی بازار مکاره می­سازند. اورلاندو در آنجا با شاهزاده خانمی عجیب به نام ساشا ، که برادرزاده سفیر روسیه است، ملاقات می­کند. دختر به او اظهار عشق می­کند و بی­درنگ پا به فرار می­گذارد.

اورلاندو اندوهگین به خانه بازمی­گردد و چندروزی در نوعی منگی به سر می­برد. چون بیدار می­شود، خود را از عشق شفا یافته می­یابد. آنگاه، تحت تأثیر جاه ­طلبی ادبی، سوگند یاد می­کند که نخستین شاعر دودمان خود شود و نام خود را مشهور سازد...