علي‌اكبر دهخدا، اديب، شاعر، طنزپرداز و نويسنده‌اي است كه آثار او گوناگوني و تنوع فراواني دارد. به همين سبب، كم و بيش، در همه منابع و كتاب‌هايي كه به بررسي تاريخ سياسي، اجتماعي و فرهنگي ايران در دوران مشروطيت و پس از آن پرداخته‌اند، اشاره‌هاي كوتاه و بلندي درباره دهخدا و آثار او مي‌توان يافت.

شهرت دهخدا به‌دلیل تلاش‌هایش در تألیف اثر عظیم لغت‌نامه است، علاوه بر آن، می‌توان او را پیشتاز طنزنویسی مدرن در زبان فارسی امروزی دانست. او یکی از چهره‌های تأثیرگذار مشروطه و دگرگونی‌های پس از آن نیز بود. دهخدا با خلاقیت ادبی خود و آموختهٔ اندیشه مدرن توانست روزنامه «صوراسرافیل» را به سرحد محبوب‌ترین و کاراترین رسانهٔ عصر مشروطه برساند. یادداشت‌های طنز چرندوپرند او در این روزنامه شاهکاری در تاریخ طنز ادبیات فارسی محسوب می‌شود. دهخدا طبع شاعرانه هم داشت که تعدادی از آن در خاطره جمعی ایرانیان از یک صد سال پیش تاکنون به ثبت رسیده و زنده است.

دهخدا پس از ورود نیروی‌های نظامی روس در جنگ جهانی اول به ایران به ایل بختیاری پناه می‌برد که از آن می‌توان به «فصل جدید زندگی دهخدا» نام برد. پس از آن دهخدا دیگر به‌طور جدی در عرصهٔ سیاسی حضور نیافت و چهل سال عمر خود را به تألیف لغت‌نامه صرف کرد. به تعبیر دهخدا شناخت لغت دریچه علوم و فلسفه مدرن و تمدن‌سازی و لغت‌نامه عامل حیاتی در پاسداری از زبان و هویت جمعی است و به همین علت برخی او را معمار ادبیات فارسی معاصر می‌دانند. دهخدا اعتبار و شهرت سیاسی خود را در خانه محبوس کرد و با تحمل فقر و سختی بسیار، پایه‌های تالیف لغت‌نامه را گذاشت و تنها زمانی مورد حمایت قرار گرفت که سال‌ها از آغاز این راه گذشته بود.